το τρίγωνο της αδικίας…

Μιλάμε, συνήθως, για τους υπουργούς ή τους λειτουργούς της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης. Ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται, παρά για τους υπουργούς και λειτουργούς της Νομιμότητας. Η οποία Νομιμότητα μπορεί, συχνά, να έχει μικρή ή και μηδαμινή σχέση με την αληθινή Δικαιοσύνη. Αν δεν βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση και δεν έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με αυτήν. Σχετικά, ιδιαίτερα, με τους λειτουργούς της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης, η πραγματικότητα μας λέει ότι είναι εγκλωβισμένοι-για να μιλήσουμε χονδρικά- μέσα σε ένα: «τρίγωνο αδικίας».

η εξαρτημένη ανεξαρτησία…

Η μία κορυφή του τριγώνου αυτού συνίσταται στην εξαρτημένη ανεξαρτησία. Στο γεγονός, δηλαδή ότι η ηγεσία των λειτουργών της, ορίζεται απ’ την εκάστοτε κυβέρνηση. Και, αν λάβουμε υπόψη το πόσο οι εκάστοτε κυβερνώντες σέβονται τη δικαιοσύνη, αντιλαμβανόμαστε και τα κριτήρια, με τα οποία γίνονται, σε μεγάλο βαθμό, οι επιλογές τους. Που δεν μπορεί παρά να είναι, κατά το μάλλον ή ήττον, κομματικά ιδιοτελή.
Και κάπως έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι μνημονιακοί πρωθυπουργοί δίνουν όρκους πίστεως στον σιωνιστικό ναζισμό. Και υπόσχονται να ικανοποιήσουν όλα του τα ρατσιστικά βίτσια και τα καπρίτσια. Κι από το άλλο μέρος πώς επικυρώνονται από την κορυφή της πυραμίδας της, λεγόμενης Δικαιοσύνης τα μνημόνια και πολλά άλλα εθνοκτόνα και λαοκτόνα νομικά κατασκευάσματα.

οι «χρυσές χειροπέδες»…

Η άλλη κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, Που συνίστανται στην προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών. Γεγονός, που από καιρού εις καιρόν παίρνει σκανδαλώδεις διαστάσεις. Όταν εισπράττουν τερατώδεις αυξήσεις και υπέρογκα καθυστερούμενα…
Η προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών αιτιολογείται με την πρόφαση ότι πρέπει, τάχα, να μισθοδοτούνται προνομιακά, για να αποφασίζουν αμερόληπτα και δίκαια. Πράγμα, που αφήνει, κατά κάποιο τρόπο, να υπονοηθεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των υπαλλήλων, που δεν μισθοδοτείται προνομιακά, δικαιολογούνται να λειτουργούν άδικα και μεροληπτικά…
Αλλά η πραγματικότητα φωνάζει ότι η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Αφού η προνομιακή μισθοδοσία φαίνεται να λειτουργεί, κατά το μάλλον, ως αντικίνητρο για την απονομή ακριβοδίκαιης δικαιοσύνης. Ιδιαίτερα, στην περίπτωση, που οι άνθρωποι των λαϊκών τάξεων βρίσκονται σε αντιδικία είτε με το κράτος είτε με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Όπου οι «χρυσές χειροπέδες» φαίνονται, σύμφωνα με πάμπολλα παραδείγματα, να υπαγορεύουν αποφάσεις που αλληθωρίζουν προς τα συμφέροντα των γαλαζοαίματων του libro d’ oro. Και χαρακτηριστικό και κραυγαλέο πρόσφατο σχετικό παράδειγμα, είναι η αναστολή απ’ την ανώτατη βαθμίδα της Δικαιοσύνης της δικαίωσης των πολύπαθων καθαριστριών. Με πρόσχημα το δημόσιο συμφέρον. Που εδράζεται, δήθεν, στην προνομιακά άδικη υποστήριξη του γαλαζοαίματου κατεστημένου. Το οποίο αποφαίνεται υπέρ εαυτού και του σιναφιού του, όπως ο φαρισαίος της παραβολής, που κόμπαζε ότι «ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων». Που, χωρίς οίκτο και έλεος, πετιούνται στον Καιάδα της ανεργίας, χωρίς να τους αναγνωρίζονται ούτε τα ψίχουλα κάποιου πενιχρού μισθού.

η κυκλώπεια νομιμότητα…

Και βέβαια την κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» αποτελεί η. Η οποία διαθέτει τον μοναδικό οφθαλμό της ακόρεστης αρπαγής από τα φτωχά βαλάντια του λαού, προκειμένου να πλουτίζει το ντόπιο και διεθνές πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Και με βάση αυτήν την κυκλώπεια νομιμότητα καλούνται να αποφασίζουν κάθε φορά οι δικαστικοί λειτουργοί. Που, με δεδομένη την εντιμότητα της πλειονότητάς τους, εξαναγκάζονται, συχνά, να παίρνουν, υπό το κράτος συνειδησιακών συγκρούσεων, κατάφωρα άδικες αποφάσεις.
Ασφαλώς, πίσω απ’ την άδικη νομιμότητα βρίσκονται οι άδικοι νομοθέτες. Που, ενώ έχουν εγκλωβίσει το λαό και τους δικαστικούς λειτουργούς μέσα σε τρίγωνα και τετράγωνα και πολύγωνα γκέτο αδικίας, οι ίδιοι καμουφλάρουν το όργιο της αλητείας τους με την κουκούλα της ασυλίας. Έτσι, ώστε να περιφρουρούν το δικό τους άδικο και να κλείνουν την πόρτα του δίκιου για το λαό. Για να προσθέτουν πλιάτσικο στο πλιάτσικο και πλούτο στον πλούτο. Το δικό τους και του ληστρικού συναφιού τους. Και φτώχεια στη φτώχεια του καταληστευόμενου λαού…
Κι ύστερα «κόπτονται», τάχα, για κράτος δικαίου και φωνάζουν για ευνομία και ισονομία. Και φλυαρούν ανόητα και ανούσια περί δικαιοσύνης. Και, με περισσή υποκρισία, μέμφονται και απειλούν, κατά το «φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», τον έναν ή τον άλλο δικαστικό ή εισαγγελικό λειτουργό, που θα τολμήσει, παρόλα αυτά, να αρθρώσει λόγο και βούληση απονομής δικαιοσύνης Έτσι ώστε και οι δικαστικοί λειτουργοί να τρομοκρατούνται, αλλά και ο λαός να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι οι αρχιτέκτονες και πρωτομάστορες του κακού είναι αυτοί οι ίδιοι…
Που, αν συνειδητοποιούσε, θα τους έστελνε στον αγύριστο. Και όχι μόνο. Αλλά και κάποιους απ’ αυτούς, που έχουν το θράσος να παριστάνουν τους κυβερνήτες θα τους έκλεινε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Όπως αυτές, που αυτοί ετοιμάζουν για κάποιους άλλους, οι οποίοι, συγκρινόμενοι με την ασύγκριτη διαστροφή τους, δεν είναι παρά οι ψιλικατζήδες της κακουργίας.
Και ύστερα απ’ όλα αυτά οι αρχιτέκτονες της αδικίας μιλούν και για ανεξαρτησία της χειροπόδαρα αλυσοδεμένης Δικαιοσύνης. Για την οποία μπορεί να καθένας που κουβαλάει μέσα του έστω και στοιχειώδες περί δικαίου αίσθημα να καταλάβει το κατά πόσο είναι δυνατόν να απονείμει, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, δικαιοσύνη…

παπα-Ηλίας

https://papailiasyfantis.wordpress.com
e mail: yfantis.lias@gmail.com

Υ.Γ. Χρόνια πολλά στους Κυριάκους και τις Κυριακές. Και όποιοι θέλουν ας ακούσουν το επίκαιρο κήρυγμα στο βίντεο: