Μετά τον Ευαγγελισμό η Παναγία επισκέπτεται τη συγγένισσά της την Ελισάβετ. Και η Ελισάβετ της κάνει διθυραμβική υποδοχή: «Ευλογημένη, της λέει, είσαι συ, περισσότερο από κάθε άλλη γυναίκα και ευλογημένο το παιδί, που θα φέρεις στον κόσμο. Κι, αλήθεια, πόσο μεγάλη τιμή για μένα να με επισκεφθεί η μητέρα του Μεσσία μας»!
Για να της αποκριθεί η Παναγία: «Η δόξα ανήκει στο Θεό, που έκαμε σε μένα την ταπεινή αυτή τη μεγάλη τιμή». Που σημαίνει ότι το μυστικό μονοπάτι που οδήγησε την Παναγία στη θέωση ήταν η ταπείνωση. Με αποτέλεσμα να γίνει η σκάλα, με την οποία κατέβηκε και ήρθε, ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Χριστός.
Η ταπείνωση όμως αυτή της Παναγίας δεν ήταν, όπως την εκλαμβάνουμε συνήθως εμείς οι παραμορφωμένοι χριστιανοί. Μια κατάσταση παθητικότητας, μιζέριας και ηττοπάθειας, απέναντι στη υβριστική αλαζονεία των, σύμφωνα με τα ανθρώπινα μέτρα, ισχυρών. Δεν είχε καμιά σχέση με το «όπιο των λαών», όπως θα πει αργότερα για τη θρησκεία ο Μαρξ. Και, όπως την κατάντησε το κατεστημένο, προκειμένου να εκμηδενίσει την επαναστατικότητα του χριστιανισμού. Αναφερόταν στη συναίσθηση της ανθρώπινης μηδαμινότητας μπροστά στο άπειρο μεγαλείο του Θεού και την ομορφιά και σοφία της δημιουργίας του.
Την υβριστική αλαζονεία των ισχυρών η Παναγία την καταδικάζει κατηγορηματικά και, μάλιστα, προδικάζει την εξουθένωσή τους, λέγοντας: «Η βασιλεία του Μεσσία θα διαλύσει τα σχέδια των αλαζόνων. Θα γκρεμίσει τους τυράννους απ’ τους θρόνους τους και θ’ ανυψώσει τους ταπεινούς. Θα αφαιρέσει τα πλούτη απ’ τους πλούσιους και θα χορτάσει τους πεινασμένους»! Λόγια βαριά και άκρως επαναστατικά.Που, αν τα έλεγε κάποιος, εδώ στην πατρίδα μας, πριν από 60-70 χρόνια, ασφαλώς και θα του στοίχιζαν πολύ ακριβά.
Και είναι ευνόητο, πως πάνω στην ίδια αυτή επαναστατική γραμμή κινήθηκε και ο Χριστός: Στο πρώτο του κήρυγμα στους συμπατριώτες του, της Ναζαρέτ, είπε χαρακτηριστικά: Ήρθα, για να σας απαλλάξω από τη φτώχεια, την αρρώστια, τη σκλαβιά και την αμαρτία. Το τελείως αντίθετο απ’ ο, τι κάνουν οι απατεώνες και αναρχικοί (=χωρίς αρχές) άρχοντες, που φροντίζουν για την αδιάκοπη και ατέλειωτη δυστυχία μας. Οι οποίοι, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, μας σκλάβωσαν στους εχθρούς μας, βουλιάζοντάς μας στη φτώχεια και δολοφονώντας μας παντοιοτρόπως.
Και μπορεί να μη φόραγε ο Χριστός φυσεκλίκια και να μην πήρε κοντάρια και σπαθιά, αλλά ο λόγος του ήταν καταλυτικότερος κι απ’ τα πλέον φοβερότερα όπλα. Γεγονός, που συνειδητοποίησαν ευθύς εξαρχής οι γραμματείς και οι φαρισαίοι. Οι οποίοι τον ακολουθούσαν σαν τη σκιά του και κατέγραφαν κάθε του λόγο και κίνησή του. Μέχρις ότου καταφέρουν να πετύχουν την εξόντωσή του.
Αλλά και η πρώτη χριστιανική κοινωνία, της οποίας μέλος ήταν και η Παναγία, κινήθηκε μέσα στα πλαίσια, που προαναφέραμε. Δεν συμβιβάστηκε, δεν συσχηματίστηκε με το κοσμικό πνεύμα της αδικίας. Αφού, όπως υπογραμμίζουν οι Πράξεις των Αποστόλων» (Δ, 32-34), διαμόρφωσαν το γνησιότερο μοντέλο του σοσιαλισμού. Το οποίο ύστερα από δεκαοχτώ αιώνες σχεδόν πανομοιότυπα αντιγράφουν οι Μαρξ-Ένγκελς στο περίφημο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» τους (1848).
Αλλά, όπως θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος, με βάση, πάντα, το Ευαγγέλιο, τα λόγια του Χριστού και της Παναγίας είναι όχι απλά σοσιαλιστικά, αλλά βαθύτατα επαναστατικά. Και μάλιστα όχι μόνο στην κοινωνική και οικονομική, αλλά και την ηθική και πνευματική και υπαρξιακή τους διάσταση. Δεδομένου ότι ο Χριστός αντιμετώπισε με την Ανάστασή του, πέρα απ’ την ύβρη και αλαζονεία των ανθρώπων, την ενσάρκωση της αλαζονείας και πάσης τυραννίας, που είναι ο Σατανάς. Και του οποίου έργο και όπλο είναι ο θάνατος.
Γι’ αυτό και σχετικά με την Παναγία, αλλά και, γενικότερα, τους χριστιανούς δεν μιλάμε, πλέον, για θάνατο, αλλά για κοίμηση. Παρότι, στην πραγματικότητα, η Παναγία ήταν και παραμένει πάντοτε «γρηγορούσα»(=ξυπνητή) και έτοιμη να βοηθήσει τον καθένα σε κάθε περίπτωση. Και σε προσωπικά και σε οικογενειακά και σε εθνικά ακόμη θέματα. Όπως έπραξε στη χιλιετία του Βυζαντίου. Που δεν τους εγκατέλειψε, παρά μόνο, όταν εκείνοι την είχαν εγκαταλείψει. Και το ’40. Το οποίο καταπρόδωσαν οι συγκαιρινοί μας εφιάλτες. Εξυπηρετώντας τα ανθελληνικά σχέδια των εχθρών μας. Επειδή ακριβώς μισούν και φοβούνται την Ελλάδα και το Ευαγγέλιο.
Γιατί, σαν τους φαρισαίους της εποχής του Χριστού, γνωρίζουν ότι η καθεμιά του λέξη κρύβει μεγαλύτερη επαναστατική και εκρηκτική ενέργεια απ’ όλα τα πυρηνικά οπλοστάσια της Ανατολής και της Δύσης. Αλήθεια και πραγματικότητα, που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει εμείς οι νωθροί και αποτελματωμένοι χριστιανοί. Που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ξυπνητοί, όταν στην πραγματικότητα κοιμούμαστε όρθιοι. Και φθάσαμε στο οικτρό κατάντημα να μας ξεπουλούν οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι και να μας εξοντώνουν οι Στουρνάρηδες, οι Κυριάκοι και οι Αδώνηδες.
Και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει, αφού δεν κατρακυλήσαμε, ακόμη, μέχρι το τέρμα στου κακού τη σκάλα!…
παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress,com
e mail: yfantis.ilias@gmail.com
ΥΠΕΡΒΑΣΗ 
Posted by papailias on 13 Αυγούστου, 2013 at 6:16 μμ
Anastasios Koumoutsos
Αιδεσιμότατε κ. Ηλία Υφαντή –
Αγαπημένε Παπα-Ηλία Υφαντή,
Ανησυχώ διότι δεν βλέπω μέχρι σήμερα γόνιμο έδαφος για να καρποφορήσουν οι ιδέες που μοιράζεστε μαζί μας. Κάπου αυτές οι ιδέες, κάπου η προσπάθεια η δική σας και πολλών άξιων συνανθρώπων μας πρέπει να συναντηθούν, ώστε να έχουμε συγκέντρωση δυνάμεων και να εμφανιστεί ένα αρραγές μέτωπο απέναντι στο υπάρχον πολιτικό και οικονομικό σύστημα που παρουσιάζεται συμπαγές, με συνδετική ύλη το συμφέρον. Μακάρι, με τη βοήθεια του Θεού, ο λόγος σας να αποτελέσει τον καταλύτη αυτού του σμιξίματος, για τη σωτηρία όλων μας.
Προϋπόθεση μιας τέτοιας προσπάθειας είναι:
1. Να εκφράσουμε αληθινά τι θέλουμε, σπεύδοντας ταπεινά να προτείνω π.χ. εργασία, παιδεία, υγεία, τροφή, στέγη για όλους, προστασία του περιβάλλοντος και της εθνικής μας κληρονομιάς.
2. Τα προβλήματα να επιλύονται με επιστημονικό μεν τρόπο αλλά σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής και της δικαιοσύνης.
Με βάση αυτές τις δυο απλές αρχές μπορούν να αντιμετωπιστούν τα πάντα, σε αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση όπου πίσω από κάθε νομοθετική ρύθμιση υπάρχει μια κακόβουλη ενέργεια.
Π.χ. αντί να συζητούμε για οικονομικές θεωρίες, οι οποίες ως επιστημονικό εργαλείο έχουν φτάσει στο όριό τους και για αυτό δεν δίνουν λύσεις, θα μπορούσαμε να μιλάμε με όρους ποσοτικής ανάλυσης και βέλτιστης κατανομής περιορισμένων πόρων, όπου ως αντικειμενική συνάρτηση θα μπορούσε να θεωρηθούν στόχοι όπως η εξοικονόμηση ενέργειας και περιορισμοί η κοινωνική δικαιοσύνη, η προστασία του περιβάλλοντος, οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου.
Από τη στιγμή, που ο κ. Δ. Καζάκης σε άρθρο του στο ΧΩΝΙ περιέγραψε την τεράστια φούσκα που, το καπιταλιστικό πολιτικό σύστημα επέτρεψε να δημιουργηθεί στον χρηματοπιστωτικό τομέα από τα ασφάλιστρα κινδύνων των ομολόγων, η οποία πιέζει την πραγματική οικονομία και συνεπώς την κοινωνία και η οποία είναι συμβατικά απαιτητή από ένα ελάχιστο πλήθος φυσικών προσώπων του πλανήτη μας, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε με τους οικονομικούς όρους του χθες και του σήμερα. Πρέπει να σπάσουμε τη γραφειοκρατεία των συμβάσεων. Διότι όταν η φούσκα αυτή αποφασίσει να στραφεί προς υλικά αγαθά (βλ. πρώτη κατοικία), τότε θα τα παρασύρει όλα στα πέρασμά της και θα υποδουλώσει τη φυσική μας υπόσταση στους κατόχους της. Δεν είμαι ειδικός, αλλά προσωπικά δεν ανέχομαι πλέον να ακούω για οικονομία και οικονομολόγους, εκτός και αν θεωρήσουμε φυσιολογική τη μετάπτωση της κοινωνίας σε ζούγκλα και του ανθρώπου σε σαρκοφάγο ζώο.
Να σας έχει ο Θεός καλά να μας δίνετε κουράγιο.
Με σεβασμό
Αναστάσης Κουμούτσος