«ελθέτω η βασιλεία σου»!…

Το κομβικό σημείο ανάμεσα στην πολιτική και τη θρησκεία είναι η ηθική.

Δεν μπορεί να νοηθεί ούτε θρησκεία ούτε πολιτική χωρίς ηθική δεοντολογία.

Και βέβαια σε κάθε περίπτωση ψυχή και καρδιά της ηθικής είναι η δικαιοσύνη.

Χωρίς την οποία-για να θυμηθούμε τον Πλάτωνα- κάθε επιστήμη ή θεσμός είναι πανουργία και όχι σοφία.…

Που σημαίνει πώς το Ευαγγέλιο δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μονόπλευρο και μονοφυσιτικό!

Βέβαια ο Χριστός έδωσε προτεραιότητα στη σωτηρία της ψυχής. Δεν αγνόησε όμως και δεν παραμέρισε και τη γήινη πραγματικότητα.

Δεν έκλεισε τ’ αυτιά του και τα μάτια του και πολύ περισσότερο το στόμα του και δεν σταύρωσε τα χέρια του μπροστά στα οποιαδήποτε προβλήματα και τις οποιεσδήποτε ανάγκες των ανθρώπων:

Και μάτια τυφλών άνοιξε και παράλυτους και κωφάλαλους και λεπρούς θεράπευσε. Και πεινασμένους έθρεψε. Και την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων με μύριους τρόπους διακήρυξε…

Πώς όμως διαστράφηκαν τόσο τα πράγματα, ώστε να βρισκόμαστε εδώ, που βρισκόμαστε σήμερα;

Διαστράφηκαν, γιατί, ενώ ο Χριστός ήρθε στη Γη να φέρει μια καινούργια πραγματικότητα, εμείς τον πήραμε άρον-άρον και τον «στείλαμε από εκεί που ήρθε»…

«Έκαμες άσχημα που ήρθες να μας σώσεις, του είπαμε. Εμείς θέλουμε να είμαστε άσωτοι. Θέλουμε τα καλά που μας έδωσες να τα χρησιμοποιούμε όχι για το καλό, αλλά για το κακό των ανθρώπων. Δεν θέλουμε να μας κυβερνούν δίκαιοι, αλλά αδίστακτοι και συνειδητά ασυνείδητοι δολοφόνοι!…

Σαν τους τωρινούς τροϊκανούς του εσωτερικού και του εξωτερικού…

» Και γι’ αυτό, άλλωστε, σε σταυρώσαμε. Γιατί, μ’ αυτά που έλεγες και έκανες, υποστήριζες τον άνθρωπο και απειλούσες τα συμφέροντά μας…»!

Και κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, έγινε, αργότερα, θα μπορούσαμε να πούμε, ένα είδος σιωπηρής συμφωνίας και συμπαιγνίας ανάμεσα στην πολιτική και την εκκλησιαστική ηγεσία:

«Ασχοληθείτε, είπαν οι πολιτικοί στην εκκλησιαστική ηγεσία, εσείς με τον ουρανό και τον άλλο κόσμο…Κι αφήστε εμάς εδώ στη Γη να κάνουμε ο, τι θέλουμε»!..

Και, δυστυχώς, οι κληρικοί τήρησαν, με θρησκευτική, κατά κανόνα, ευλάβεια τη σιωπηρή αυτή συμφωνία. Κι ακόμη δυστυχέστερα οι πολιτικοί την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο.

Κι έτσι παρέμεινε αυτός ο κόσμος, όπως ήταν και στην προχριστιανική εποχή: κόλαση και ζούγκλα…

Βέβαια τη διαστροφή αυτή, όπως είναι ευνόητο, την επινόησαν ακριβώς αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τη λύση ούτε των ουράνιων ούτε των γήινων προβλημάτων.

Και που το μόνο, που τους ενδιαφέρει είναι πώς να χρησιμοποιούν, τόσο τα γήινα, όσο και τα ουράνια προβλήματα, για να προσφέρουν τιμή και λατρεία στη μόνη θεότητα, που πιστεύουν, το μαμωνά.

Που σύμφωνα με το Σοφοκλή είναι το μεγαλύτερο κακό και σύμφωνα με το Χριστό είναι ο αντίποδας του Θεού.

Γεγονός που σημαίνει ότι εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το, αν κάποιος πολιτεύεται ή θρησκεύεται, αλλά το πώς. Το αν, δηλαδή, πολιτεύεται ή θρησκεύεται καλά ή άσχημα, δίκαια ή άδικα:

Δεν πολιτεύτηκε άσχημα, για παράδειγμα, ο προφήτης Ηλίας, όταν ήλεγξε τον βασιλιά Αχαάβ, επειδή δολοφόνησε το Ναβουθαί, για να ιδιοποιηθεί το αμπέλι του. Όπως δεν έκαμε άσχημα και ο Άγιος Αμβρόσιος, που δεν επέτρεψε την είσοδο στο ναό του μεγάλου χασάπη των Θεσσαλονικέων, Θεοδοσίου.

Όπως δεν έκαμε κακή πολιτική ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, λέγοντας στους Γερμανούς ναζί, στα χρόνια της Κατοχής: «Το αίμα αυτών εφ’ υμάς και επί τα τέκνα υμών»! Όταν μέσα στο απόγειο της κτηνωδίας τους, εκτελούσαν αθώους….

Όπως βέβαια κάνουν και στις μέρες μας. Οπότε δολοφονούν ολάκερο τον ελληνικό λαό. Πάντα, ασφαλώς, με τη σύμπραξη των ντόπιων δωσίλογων και εφιαλτών…

Ενώ έκαμαν χειρίστη πολιτική κάποιοι κληρικοί-και μάλιστα μεγαλόσχημοι-οι οποίοι συνέπραξαν, στις πρόσφατες εκλογές, με τα μνημονιακά κόμματα.

Τα κόμματα των τοκογλύφων της Τριμερούς και των σατανιστών της Μπίλντεμπεργκ.

Αυτά και άλλα πολλά θα είχε να αντιτάξει κάποιος σ’ αυτούς που θέλουν το Ευαγγέλιο έξω από τη ζωή και την κοινωνία των ανθρώπων. Και ισχυρίζονται πως η βασιλεία του Θεού είναι μόνο για τον ουρανό…

Ας τους θυμίζουμε κάτι παρά πολύ απλό: ΄Ότι, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Αλέξανδρος Τσιριντάνης:

«Και η Γη μας είναι ένα από τα’ αστέρια του ουρανού».

Κι ακόμη πιο πέρα πως καθημερινά στο «Πάτερ ημών» δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να παρακαλούμε το Θεό:

Να έρθει η βασιλεία του, «ως εν ουρανώ, και επί της Γης»….

παπα-Ηλίας