Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης ανήκουν στο πάνθεο των μεγάλων ανθρώπων του πνεύματος. Δεδομένου ότι είπαν πράγματα, που κάποιοι, λεγόμενοι, πνευματικοί άνθρωποι της σημερινής εποχής, της απαξίωσης των αξιών, δεν τολμούν να διανοηθούν ή να ψελλίσουν.
Μεταξύ, λοιπόν, των προφητών συγκαταλέγεται και ο Συμεών, ο Θεοδόχος, στον οποίο ο Θεός είχε υποσχεθεί ότι δεν θα φύγει απ’ τη ζωή, πριν δει τον αναμενόμενο Μεσσία. Και, κατά την ημέρα, του σαραντισμού της Παναγίας το Άγιο Πνεύμα τον οδήγησε στο ναό, όπου είδε και εναγκαλίστηκε το μικρό Χριστό, λέγοντας λόγια αξιοθαύμαστα για το πνευματικό τους βάθος: «Τώρα, Θεέ μου, ας πεθάνω , είπε, αφού με αξίωσες να δω τη σωτηρία όλων των λαών. Το φως της αποκάλυψης για τους εθνικούς και τη δόξα του ισραηλίτικου λαού».
Τα θριαμβευτικά αυτά λόγια του Συμεών, προκάλεσαν το θαυμασμό του Ιωσήφ και ιδιαίτερα της Παναγίας. Και ο Συμεών, για να τους προσγειώσει στην πραγματικότητα, έσπευσε να προσθέσει, σχετικά με το νεογέννητο, λόγια περισυλλογής και περίσκεψης. Τονίζοντας ότι αυτό το μικρό παιδί θα γινόταν «σημείο αντιλεγόμενο», που θα συντελούσε στην «πτώση και ανάσταση πολλών». Προλέγοντας έτσι όλες τις κοσμοϊστορικές αναστατώσεις και ανακατατάξεις, που θα επακολουθούσαν εξ αιτίας του. Καθώς και τον ασίγαστο πόλεμο ανάμεσα στους αληθινούς και υποθετικούς ανθρώπους του πνεύματος. Με τις αναπόφευκτα αδιέξοδες και καταστροφικές ανάμεσά τους διαμάχες.
Στρεφόμενος, τέλος, προς την Παναγία της μίλησε για τη ρομφαία, η οποία θα διαπερνούσε την καρδιά της. Προλέγοντας έτσι τις μεταξύ Χριστού και χριστιανισμού αφενός και των αντιπάλων του αφετέρου διαμάχες, που θα συνεπάγονταν πάμπολλες θυσίες και απειράριθμα θύματα. Με πρώτο βέβαια και οδυνηρότερο για την Παναγία τον ίδιο το Χριστό. Δεδομένου ότι η τρίχρονη θριαμβευτική πορεία του Χριστού είχε εμπνεύσει, όχι μόνο στην Παναγία, αλλά και στους αποστόλους και άλλους οπαδούς του, την ελπίδα και την πεποίθηση ότι θα πραγματοποιούσε το όραμα των Εβραίων για μια κοσμοκρατορία. Όχι απλώς σαν αυτές, που μέχρι τότε αλληλλοδιαδέχονταν η μία τη άλλη, αλλά εγκαθιδρύοντας μόνιμη παγκόσμια κυριαρχία.
Κάτι βέβαια, που επιδιώκεται και στις μέρες μας απ’ τους σιωνιστές. Που, όπως όλα δείχνουν, οραματίζονται να πραγματοποιήσουν το διαιώνιο όνειρό τους, ακολουθώντας όμως, εκ διαμέτρου δυστυχώς, σε σχέση με το Χριστό και τους προφήτες. αντίθετη κατεύθυνση. Και αναλόγως των περιπτώσεων, που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν χρησιμοποιούν διαφορετικά μέσα:
Τις αραβικές χώρες, για παράδειγμα, την μία κατόπιν της άλλης τις έχουν καταστρέψει. Στην πατρίδα μας προς το παρόν αποφεύγουν τις αιματοχυσίες. Καταφεύγουν όμως σε άλλα υποχθόνια μέσα: Μεταξύ των άλλων, μας έχουν επιβάλει το καθεστώς της χρεοκρατίας, για να μας εξαθλιώσουν οικονομικά. Εφευρίσκουν νόμους και προπαγάνδα, προκειμένου να μας δουλαγωγήσουν. Ο αντιρατσιστικός νόμος, για παράδειγμα, και πάμπολλοι άλλοι είναι ρατσιστικά κατασκευάσματα των παγκόσμιων αυτών αρχιρατσιστών σε βάρος μας. Που αποσκοπούν στο να φιμώνουν εμάς, για να προωθούν αυτοί τα καταχθόνια σχέδιά τους. Όχι μόνο δια μέσου των ΜΜΕ, τα οποία στη συντριπτική τους πλειονότητα κατευθύνονται απ’ τους ίδιους, αλλά και της παιδείας, μέσω της οποίας πολεμούν την τις παραδόσεις και τα εθνικά μας δίκαια.
Όμως, σε κάθε περίπτωση τ’ αποτελέσματα, που θα πετύχουν θα είναι προσωρινά και ατελέσφορα. Αφού η οποιαδήποτε ρομφαία του πόνου και της τραγωδίας θα καταλήξει στο φώς της αιώνιας Ανάστασης. Αυτό, δηλαδή, που για πρώτη φορά εξέπεμψε η θυσία της σταυρικής θυσίας του Χριστού.
Γενικά η ρομφαία είναι ο κλήρος καθενός λαού και ανθρώπου, που αγωνίζεται για το δίκιο και την αλήθεια. Κι αν εμείς σήμερα δεν διωκόμαστε απροκάλυπτα, είναι γιατί, όχι μόνο, όπως προαναφέραμε, αποφεύγουν τις αιματοχυσίες, αλλά και γιατί δεν συνειδητοποιούμε την πραγματικότητα. Και κάποιοι μάλιστα, που θα είχαν τη δυνατότητα να προβάλλουν κάποια αντίσταση λειτουργούν ως εφιάλτες και κλείνουν συνένοχα το μάτι στους εχθρούς μας.
Ασφαλώς τα θύματα των διωγμών εναντίον όλων εκείνων, που τόλμησαν ν’ ακολουθήσουν το δρόμο του Χριστού είναι απειράριθμα. Τα εκατομμύρια που θανατώθηκαν απ’ τους Ρωμαίους αυτοκράτορες. Εκείνοι, που δεινοπάθησαν ή και πέθαναν στη διάρκεια των αιρετικών αντιμαχιών. Αλλά κι εκείνοι, που στα νεότερα χρόνια, μέχρι τις μέρες μας μαρτύρησαν από αλλοεθνείς και αλλόθρησκους. Πράγμα, που στις μέρες μας μεθοδεύεται με τις ορδές των λαθρομεταναστών, που οι ανατολικοί και δυτικοί βάρβαροι εγκλωβίζουν διαρκώς στην πατρίδα μας, προκειμένου να μας μεταλλάξουν.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των διωγμών, που μεθοδεύουν οι διαχρονικοί φαρισαίοι είναι να χρησιμοποιούν ως άλλοθι του παραλογισμού της κακουργίας τους τη συνταγή της «λάσπης»: Στην αρχαιότητα οι Αθηναίοι για το κώνιο του Σωκράτη επικαλέστηκαν τη διαφθορά της νεότητας και την πίστη σε νέες θεότητες (δαιμόνιο). Στο χριστιανικό μεσαίωνα, η Ιερή Εξέταση, εξόντωνε τους σοφούς με την πρόφαση της αίρεσης. Στην τουρκοκρατία οι πληρωμένοι δολοφόνοι δικαιολόγησαν τον απαγχονισμό του Πατροκοσμά και του Πατριάρχη με την «αντεθνική» τους δράση.
Φως, λοιπόν, και ρομφαία! Ρομφαία και φως! Όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο, αυτά πάνε μαζί: Η ρωμαϊκή ρομφαία με το φώς τον μαρτύρων. Η Ιερή Εξέταση με το φώς της επιστήμης. Το κώνιο με το φως της φιλοσοφίας. Η τουρκική βαρβαρότητα με το φώς του’21. Και τέλος η ρομφαία του Αντίχριστου με το φως της αιώνιας Ανάστασης!
Η αντίσταση απέναντι στην οποιαδήποτε ρομφαία είναι το αλάτι της γης και το φως του κόσμου! Σε κάθε εποχή! Από καταβολής κόσμου, μέχρι τη συντέλεια των αιώνων!
ΥΠΕΡΒΑΣΗ 