χρόνος και αιωνιότητα

χρόνος και αιωνιότητα 

O αρχαίος φιλόσοφος Παρμενίδης λέει ότι χρόνος δεν υπάρχει. Δεδομένου ότι συναρτά το χρόνο με την κίνηση, την οποία θεωρεί ως ψευδαίσθηση. Και, σε αντίθεση με τον Ηράκλειτο, που μιλάει για την αδιάκοπη κίνηση, ο Παρμενίδης υποστηρίζει ότι τίποτε δεν κινείται.

Στα νεότερα χρόνια ο Αϊνστάιν μας μιλάει για τη σχετικότητα του χρόνου. Και, για να μας δώσει να το καταλάβουμε χρησιμοποιεί ένα απλό παράδειγμα: Αν, μας λέει, είμαστε με μια δυσάρεστη συντροφιά και ο ελάχιστος χρόνος θα μας φανεί πολύς, ενώ, αν έχουμε μια καλή παρέα και ο πολύς θα μας φανεί ελάχιστος.

Το ίδιο περίπου μας λέει και ο Ντοστογιέφσκι: Είχε καταδικαστεί σε θάνατο. Και, όταν τον μετέφεραν στο χώρο της εκτέλεσης, καθώς του έμεναν μόνο τρία λεπτά ζωής, αφιέρωσε ένα λεπτό, στο παρελθόν του, άλλο ένα στα αγαπημένα του πρόσωπα και το τελευταίο, προκειμένου να ρίξει μια τελευταία ματιά στον γύρω του κόσμο . Και, πάνω στην ώρα, που θα εκπυρσοκροτούσαν τα όπλα ήρθε -μεγάλη η χάρη του η χάρηαπό τον Τσάρο. Οπότε και αναλογίστηκε πόσο μεγάλος είναι ο χρόνος της ζωής μας, όσο μικρός κι αν μας φαίνεται.

Μία απ’ τις πτυχές της σχετικότητας του χρόνου είναι και η πάλη μεταξύ των γενεών. Δεδομένου ότι η παλιά γενιά κατηγορεί τους νέους για επιπολαιότητα, ενώ οι νέοι τους γέροντες για πεπαλαιωμένες αντιλήψεις. Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, υπάρχουν νέοι, που έχουν μεγαλύτερη ωριμότητα από πολλούς μεγάλους και μεγάλοι με πνευματικό σφρίγος ανώτερο πολλών νέων.

Μια άλλη πτυχή της σχετικότητας του χρόνου είναι η κάθετη τομή ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Που κάνει  τους ζωντανούς να αισθάνονται υπεροχή έναντι των νεκρών, τους οποίους θρηνούν όχι μόνο γιατί τους αποχωρίζονται αλλά και γιατί παύουν να χαίρονται τη ζωή. Και όμως η χριστιανική μας πίστη αναποδογυρίζει την αντίληψη αυτή. Και μας μιλάει αφενός για κάποιους, που μπορεί βιολογικά να είναι ζωντανοί αλλά στην πραγματικότητα είναι νεκροί, ενώ υπάρχουν νεκροί, που είναι ζωντανοί. Παρότι μπορεί να φύγανε απ’ τη ζωή, ακόμη και πριν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια, Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τους αγίους, οι οποίοι σε πάμπολλες περιπτώσεις προσφέρουν στους συνανθρώπους μας τη βοήθειά τους πολύ περισσότερο απ’ όσο  οι ζωντανοί.

Το πιο μεγάλο όμως γεγονός της ιστορίας είναι η είσοδος στη σχετικότητα της ζωή μας του αιώνιου Θεού. Προκειμένου να κονταροχτυπηθεί με τα βίαια πάθη των ανθρώπων, με σκοπό να μας οδηγήσει κι εμάς στην αιωνιότητα. Ένας απ’ τους σταθμούς της επίγειας βιοτής του είναι και η βάφτισή του, οχτώ μέρες μετά τη Γέννησή του. Κατά την οποία, σύμφωνα με τα εβραϊκά θέσμια, έγινε η περιτομή του, για να του δοθεί το όνομα Ιησούς. Η οποία βάφτιση είναι, όπως γνωρίζουμε, διαφορετική από την άλλη Βάφτιση, που γιορτάζουμε στις έξι του Γενάρη και η οποία έχει σχέση με την έναρξη της δημόσιας δράσης του. Δράση η οποία τον έφερε αντιμέτωπο με τα κατεστημένα συμφέροντα των Εβραίων. Με αποτέλεσμα τη σταύρωσή του. Η οποία εντούτοις άνοιξε το δρόμο, εκατομμυρίων ανθρώπων για την αιωνιότητα.

Ένας απ’ αυτούς, που επάξια ακολούθησαν το δρόμο της αιωνιότητας ήταν και ο Άγιος Βασίλειος, του οποίου η μνήμη γιορτάζεται την Πρωτοχρονιά μαζί με την περιτομή του Χριστού. Και ο οποίος επάξια επονομάστηκε Μέγας. Δεδομένου ότι υπηρέτησε πολύπλευρα το έργο της αιωνιότητας. Αφού υπήρξε μία απ’ τις μεγαλύτερες πνευματικές προσωπικότητες όλων των εποχών. Και όχι μόνο από χριστιανικής αλλά και από κοσμικής πλευράς.

Δεδομένου ότι σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή της Αθήνας και ήταν κάτοχος, όχι μόνο της φιλοσοφικής, αλλά και της γενικότερης επιστημοσύνης της εποχής του. Και συνετέλεσε τα μέγιστα-μαζί και με τους άλλους μεγάλους Πατέρες της εποχής του-στη διαμόρφωση αλλά και υποστήριξη της δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Γεγονός, που δείχνει το πόσο λάθος κάνουν όσοι καταπιάνονται με δογματικά ζητήματα, έχοντας παντελή άγνοια των φιλοσοφικών δεδομένων της εποχής κατά την οποία διαμορφώθηκαν τα δόγματα.

Πέραν όμως της τεράστιας συνεισφοράς του στη διαμόρφωση και υποστήριξη της δογματικής διδασκαλίας, απαράμιλλη υπήρξε και η φιλανθρωπική του προσφορά. Δεδομένου ότι πούλησε τη μεγάλη πατρική του περιουσία και μαζί και με άλλες προσόδους κατόρθωσε να δημιουργήσει το μεγάλο φιλανθρωπικό ίδρυμα, που απ’ τους μεταγενεστέρους του ονομάστηκε «Βασιλειάδα». Και στο οποίο-είναι χαρακτηριστικό-ότι έβρισκαν περίθαλψη, όχι μόνο ορθόδοξοι, αλλά και αιρετικοί και Εβραίοι και ειδωλολάτρες. Και βέβαια δεν παρέλειψε να προσφέρει πνευματική τροφή, όχι μόνο στους συγκαιρινούς του, αλά και στους μεταγενέστερους με τα υπέροχα συγγράμματά του. Και όλα αυτά τα κατόρθωσε, παρότι έζησε μόλις 49 χρόνια.

Ενώ όμως ήταν τόσο στοργικός προς τους ανθρώπους της ανάγκης ήταν άκαμπτος απέναντι στους ισχυρούς του κόσμου. Κι είναι γνωστό το περιστατικό με τον έπαρχο Μόδεστο, ο οποίος τον απείλησε με πολλά και δεινά, αν δεν σταματούσε να πολεμάει τις αιρέσεις. Για να του απαντήσει ο Άγιος ότι δεν φοβάται τίποτε. Γιατί περιουσία δεν είχε, για να τη δημεύσουν κι αν τον εξορίσουν, ο Θεός υπάρχει παντού, ενώ ο θάνατος θα τον οδηγούσε συντομότερα στο Θεό.

Αφήνοντας, έτσι, άριστο παράδειγμα, όχι μόνο στους επισκόπους αλλά και τους χριστιανούς όλων των εποχών, για το τι σημαίνει χριστιανική συμπεριφορά και πίστη στην αιωνιότητα. Ιδιαίτερα μάλιστα σ’ εκείνους, οι οποίοι φέρονται με τυραννική ιταμότητα απέναντι στους αδύνατους και γλείφουν το χώμα μπροστά στους λήσταρχους και τυράννους.…

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

πόλεμος και ειρήνη

 πόλεμος και ειρήνη…

Η γερουσία των Εφεσίων συνεδρίαζε, αλλά ο στοχαστικός Ηράκλειτος απουσίαζε. Κι ενώ έστειλαν να τον ειδοποιήσουν, τον βρήκαν να παίζει με τα παιδιά. «Η γερουσία κι ο βασιλιάς,του είπαν, σε περιμένουν». Κι εκείνος  αποκρίθηκε: «Παιδός η βασιλείη»! Που σημαίνει βασιλιάδες είναι τα παιδιά.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στην περίπτωση του Χριστού: Οι μαθητές του φιλονικούσαν για το ποιοι θα έπαιρναν τις πρώτες θέσεις, όταν ο Χριστός θα γινόταν βασιλιάς. Ο Χριστός πήρε ένα παιδάκι και βάζοντάς το ανάμεσά τους, τους είπε: «Αν δεν επιστρέψετε στην παιδική απλότητα, δεν θα μπορέσετε να γίνετε πολίτες της βασιλείας του Θεού».

Τα όμορφα αυτά περιστατικά του Ευαγγελίου και του αρχαίου στοχασμού μας προσανατολίζουν στα Χριστούγεννα, τη γιορτή των παιδιών. Και πρώτα-πρώτα τη γιορτή του θεϊκού παιδιού: Του οποίου τις προγραμματικές δηλώσεις, μια και ο ίδιος ήταν νήπιο, ανέλαβαν τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι.

Που βέβαια δεν είπαν πολλά, χωρίς να λένε τίποτε, όπως το συνηθίζουν κάποιοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ρήτορες, αλλά με δέκα λέξεις τα είπαν όλα. Ψάλλοντας με τη χερουβική τους μελωδία το: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Που σημαίνει ότι πρωταρχικός σκοπός του θεϊκού παιδιού είναι να γκρεμίσει τους μωροφιλόδοξους Αλεξο-Κούληδες. Ώστε να δώσει στους ανθρώπους να καταλάβουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να ευτυχήσουν είναι, αντί για τις μωροφιλοδοξίες, να βάλουν πάνω απ’ όλους και όλα τη δόξα του Ύψιστου και την ευτυχία των συνανθρώπων τους.

Και βέβαια το γκρέμισμα των τυράννων δεν θα γίνει με ραγιαδισμό και παθητικότητα αλλά με πόλεμο μέχρις εσχάτων. Γιατί κι αυτό το τόνισε ξεκάθαρα ο Χριστός, λέγοντας: «Δεν ήρθα να φέρω ειρήνη στη γη, αλλά μαχαίρι» (Ματθαίου: Ι: 34). Κάτι παραπλήσιο με το «πόλεμος πάντων πατήρ» του Ηράκλειτου.

Παρότι  οι προσανατολισμοί τους μπορεί να είναι διαφορετικοί: Δεδομένου ότι ο Ηράκλειτος φαίνεται να εννοεί τους πολέμους, που γίνονται στο φυσικό και κοινωνικό επίπεδο. Σε αντίθεση με  το Χριστό, που αναφέρεται στο ηθικό και πνευματικό επίπεδο. Και, σε τελική ανάλυση, εννοεί τον πόλεμο εναντίον του πολέμου. Που είναι και ο μόνος ικανός να φέρει την πραγματική και όχι την κάλπικη ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων. Λέγοντας: «Σας δίνω τη δική μου ειρήνη, που δεν έχει καμιά σχέση με την ειρήνη του κόσμου» (Ιωάννη: ΙΔ: 27).

 Γιατί, όπως έλεγε ο Τάκιτος: «Οι Ρωμαίοι καταστρέφουν τις χώρες και ύστερα μιλούν για ειρήνη» (pax romana). Όπως σήμερα μιλούν για την αμερικάνικη ειρήνη (pax americana)). Τη στιγμή που οι Αμερικάνοι αιματοκυλούνε αδιάκοπα χώρες και λαούς, προκειμένου να επιβάλλουν καθεστώτα ανελευθερίας και προδοσίας.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται και το νόημα της ειρήνης του Χριστού. Γιατί, όπως προαναφέραμε, και η ειρήνη του Χριστού προϋποθέτει τον πόλεμο. Μόνο, που ο πόλεμος αυτός δεν γίνεται με τα όπλα, που χρησιμοποιούν οι πολεμοκάπηλοι, προκειμένου να προωθήσουν τα σχέδιά τους και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

 Γίνεται με τα όπλα της αλήθειας και της δικαιοσύνης, που ως κινητήρια δύναμή τους έχουν το λόγο. Που σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο είναι «πιο κοφτερός κι από δίκοπο μαχαίρι»(Εβραίους: Δ: 12). Και που οι λυμεώνες του κόσμου τον φοβούνται περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Αφού η φωνή της αλήθειας είναι πιο ισχυρή απ’ το ψέμα και η φωνή της δικαιοσύνης απ’ την αδικία. Γι’ αυτό και αγωνίζονται σε όλα τα επίπεδα, να ξεριζώσουν οτιδήποτε έχει σχέση με το Ευαγγέλιο. Πράγμα που γίνεται τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη μεθοδικότητα στη νεοταξική Ελλάδα.

Αξιοσημείωτο είναι πως τις προγραμματικές δηλώσεις του Χριστού οι άγγελοι δεν έσπευσαν να τις γνωστοποιήσουν στον αρχικακούργο Ηρώδη και πολύ περισσότερο στην κοσμοκράτειρα τότε Ρώμη. Ούτε εξάλλου στους μόνιμα υποκρινόμενους αρχιερείς, γραμματείς και φαρισαίους.

Γιατί, πέραν του ότι ήταν  περισσότερο επικίνδυνοι ακόμη κι απ’ τον Ηρώδη, επιπλέον  δεν υπήρχε περίπτωση μέσα στο έρεβος  της υποκρισίας τους να καταλάβουν το παραμικρό. Τις έκαμαν στα απλοϊκά παιδιά, τους τσοπάνηδες, που με ανοιχτές καρδιές τις δέχτηκαν, όπως η διψασμένη γη τη βροχή. Και βέβαια έσπευσαν να προσφέρουν στο νεογέννητο βασιλιά τα ειρηνικά τους δώρα.

Στα σοφά όμως παιδιά της Ανατολής, στους αστρολόγους Μάγους, μίλησαν στη γλώσσα τους. Με το πρωτοφανέρωτο εκείνο αστέρι, που τους καθοδήγησε, προκειμένου να φτάσουν μέχρι τη φάτνη. Και, επειδή ο Ηρώδης τους ζήτησε, όταν βρουν το νεογέννητο να τον ενημερώσουν, οι άγγελοι με τη σειρά τους συνέστησαν στους Μάγους να αποφύγουν τη συνάντησή του και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους «δι’ άλλης οδού».

Κι εκείνοι υπάκουσαν. Κάτι βέβαια που δεν κάνουν οι σημερινοί σοφοί, που δεν ακούνε τη φωνή των αγγέλων, που είναι τα παιδιά, αλλά υπηρετούν τη θέληση των μισάνθρωπων Ηρωδών, που δολοφονούν τα παιδιά. Γι’ αυτό και τις μεγάλες τους ανακαλύψεις, αντί να τις χρησιμοποιούν για την ανακούφιση των συνανθρώπων τους, τις εμπιστεύονται στους πολεμοκάπηλους  και τους εμπόρους θανάτου.

 Για να τις χρησιμοποιούν, προκειμένου να σπέρνουν τον όλεθρο και το θάνατο. Αμαυρώνοντας έτσι, όχι μόνο το παρόν αλλά και  το μέλλον της ανθρωπότητας, που είναι τα παιδιά.

Αλλά δυστυχώς ούτε κι εμείς, κατά κανόνα, ακούμε τη φωνή των αγγέλων, για ν’ ακολουθήσουμε το δρόμο του Θεού και να φτάσουμε στη σωτηρία. Αλλά ακούμε τη φωνή των Ηρωδών, που οδηγούν εμάς και τα παιδιά μας σ’ ένα σκοτεινό παρόν και ένα ακόμη σκοτεινότερο μέλλον…

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

μόδιος ή λυχνία;

 μόδιος ή λυχνία;

Στην Κύπρο, όπως είναι γνωστό, γίνονται, μετά την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β,΄ αρχιεπισκοπικές εκλογές. Και μάλιστα με τρόπο εκκλησιαστικό, που σημαίνει δημοκρατικό. Δηλαδή εκλέγει ο λαός τον αρχιεπίσκοπο ή τον επίσκοπο. Και από τους τρείς πρωτεύσαντες η Σύνοδος εκλέγει τον συγκυριακά καταλληλότερο.

Σε αντίθεση με ο, τι γίνεται στην Ελλάδα. Όπου τους αρχιεπισκόπους τους εκλέγει η δεσποτοκρατία και τους επισκόπους, τώρα τελευταία ιδιαίτερα, ο Αρχιεπίσκοπος. Που σημαίνει ότι έχουν καταργήσει το «Πιστεύω», που σε διάφορες λατρευτικές εκδηλώσεις απαγγέλλουμε. Και ιδιαίτερα τα άρθρα, που αναφέρονται στην Εκκλησία και το Άγιο Πνεύμα.

Έτσι ώστε, αντί η Εκκλησία μας να είναι καθολική και αποστολική την κατάντησαν δεσποτική και Ιερωνυμική. Σε σημείο ώστε να γράφει η «Ε. Ω», με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές ότι ο Ιερώνυμος επέβαλε και τους τέσσερις επισκόπους(4X4) της δικής του επιλογής…

Και βέβαια το Άγιο Πνεύμα το επικαλούνται απλά, για να το εμπαίζουν. Αφού ακόμη και οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν τους εκλεκτούς του Αρχιεπισκόπου μήνες νωρίτερα. Και ύστερα μιλούμε για αιρετικούς και για αιρέσεις. Όταν έχουν κυριολεκτικά αναποδογυρίσει το Ευαγγέλιο.

Και ασφαλώς οι ελλαδικές επισκοπικές και αρχιεπισκοπικές εκλογές βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση με τις εκλογές της αποστολικής Εκκλησίας. Οπότε οι Απόστολοι συμμετείχαν στις εκλογές, όπως ο καθένας άνθρωπος του λαού, χωρίς σε καμιά περίπτωση να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Γιατί το Άγιο Πνεύμα φωτίζει, όχι μόνο τους αποστόλους και τους επισκόπους, αλλά και το λαό.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν στην πιο κρίσιμη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Κατά την οποία βρίσκεται σε έσχατο κίνδυνο, όχι μόνο η Εκκλησία, αλλά και η Πατρίδα. Στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο. Κι, ενώ στην Ελλάδα  είναι όπως την περιγράψαμε πρωτύτερα, στην Κύπρο αυτή τη στιγμή, φαίνεται να υπάρχει μια ελπίδα, ένα φως, το  οποίο φαίνεται να ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Πανιερότατου Μητροπολίτη Μόρφου π. Νεόφυτου.

Αυτό δεν σημαίνει, σε καμιά περίπτωση,  ότι ο π. Νεόφυτος είναι καλύτερος των συνυποψηφίων του. Σημαίνει ότι φαίνεται καταλληλότερος στην τωρινή συγκυρία. Και όχι μόνο από εκκλησιαστικής πλευράς αλλά και γενικότερα, προκειμένου να υποστηρίξει τα δίκαια, όχι μόνο της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και συνολικότερα του ορθόδοξου κόσμου.

Αρκεί ο κυπριακός λαός, καταρχήν, και στη συνέχεια οι συνοδικοί, οι οποίοι θα έχουν τον τελικό λόγο,  να κατανοήσουν την κρισιμότητα των καιρών, για Ελλάδα και Ορθοδοξία. Πράγμα, που φαίνονται να μηγν κατανοούν κάποιοι ελλαδίτες κομματάρχες, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως «πατριώτες». Που όμως, παρόλον τον πατριωτισμό τους, δεν κατορθώνουν να βάλουν  την ΠΑΤΡΙΔΑ πάνω απ’ το προσωπικό ΕΓΩ τους. Έτσι ώστε να συνασπιστούν απέναντι στον κοινό εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό.

Και λέμε εσωτερικό εχθρό, γιατί είναι πασιφανές ότι τα κοινοβουλευτικά, στην παρούσα στιγμή, κόμματα, όχι μόνο δεν υποστηρίζουν τα δίκαια της Ελλάδας, αλλά την ακρωτηριάζουν και την κατακερματίζουν ύπουλα και αδιάκοπα. Υπονομεύοντας παράλληλα κάθε έννοια εκκλησιαστικής και ηθικής δεοντολογίας. Και αδιαφορώντας, αν γίνονται καταγέλαστοι για την προκλητικά ανθελληνική τους πολιτεία.

Κι αυτό, γιατί γνωρίζουν ότι το πολιτικό τους μέλλον εξαρτάται, όχι απ’ το λαό, αλλά απ’ τα καταχθόνια σχέδια του σιωνοναζιστικού κατεστημένου, που υπηρετούν. Στα πλοκάμια του οποίου φαίνεται να βρίσκονται δικτυωμένοι, δυστυχώς, και παράγοντες της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Γεγονός, που περίτρανα αποκαλύφτηκε απ’ τη στάση και συμπεριφορά κάποιων κατά τη διάρκεια της φενάκης της κοροναϊκής επιδημίας. Οπότε και ακομπανιάριζαν τα τρομοκρατικά και προπαγανδιστικά συνθήματα των ντόπιων και παγκόσμιων δολοφόνων. Επειδή, δυοίν θάτερον-που θα έλεγαν και οι αρχαίοι-ή ήταν ανενημέρωτοι, αρκούμενα στα όσα σέρβιρε η κρατική προπαγάνδα  ή συμμετείχαν συνειδητά στην προδοσία σε βάρος του λαού και της πατρίδας. Πράγμα, που αδυνατούμε να πιστέψουμε.

Σε αντίθεση με τον πανιερότατο Μόρφου, και άλλους οι οποίοι, μη εμπιστευόμενοι την απροκάλυπτη κρατική προπαγάνδα και φροντίζοντας να ενημερώνονται από διεθνούς κύρους προσωπικότητες στάθηκαν αποφασιστικά απέναντι στα δολοφονικά σχέδια των ντόπιων και παγκόσμιων γενοκτόνων.

Αντιλαμβανόμαστε  τις ευνόητες δυσκολίες των αγίων συνοδικών της Κυπριακής Εκκλησίας, προκειμένου να πάρουν τη σωστή απόφαση. Γιατί δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο τις ενδεχόμενες προσωπικές τους αναστολές, αλλά και τις οποιεσδήποτε εξωτερικές εξαρτήσεις. Οι οποίες ίσως τους είχαν εξαναγκάσει ν’ ακολουθήσουν την τακτική, που ακολούθησαν κατά της διάρκεια της επιδημίας.

Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι ήρθε η ώρα να πούμε, όπως λέει και ο ποιητής, το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ, για το μέλλον του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Απόφαση, της οποίας το βάρος θα επηρεάσει αποφασιστικά, όχι μόνο το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού και της ορθοδοξίας αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.

Που σημαίνει ότι καλούμαστε να επισημάνουμε την μοναδική αυτή ευκαιρία, προκειμένου να  τοποθετήσουμε το φως επί της λυχνίας και να μην το θάψουμε κάτω από μόδιον.  Για να λάμψει  όχι μόνο σε όλους τους Έλληνες και τους ορθοδόξους αλλά και σ’ ολάκερη την ανθρωπότητα. Ώστε να ιδούν ότι οι Έλληνες δεν υπήρξαν μόνο άλλοτε και κάποτε αντάξιοι της ένδοξης ιστορίας τους και του πολιτισμού τους. Αλλά υπάρχουν και τώρα!

Γιατί δεν θα έχει καμιά αξία να διαπιστώσουμε εκ των υστέρων ότι διαπράξαμε όλοι μας ένα μη αναστρέψιμο ιστορικό λάθος. Το οποίο θα είναι εκκλησιοκτόνο και εθνοκτόνο. Και μάταια θα κλαίμε όλοι μας επί των ερειπίων, που χάλκευσαν και μεθόδευσαν σε βάρος μας οι αδυσώπητοι ντόπιοι και ξένοι εχθροί του ελληνισμού και της ορθοδοξίας!

https://papailiasyfantis.wordpress.com/