Κάποιο Σάββατο σε κάποια εβραϊκή συναγωγή ο Χριστός, θεράπευσε μια γυναίκα(Λουκά: ΙΓ, 10-17), που επί δεκαοχτώ χρόνια υπέφερε από κύφωση (=καμπούριασμα).
Και ο αρχισυνάγωγος, ως εκπρόσωπος της νομιμότητας, στηλίτευσε την πράξη του αυτή. Γιατί, με βάση τη νομιμότητα, ο Χριστός και όσοι θεραπεύονταν το Σάββατο ενεργούσαν παράνομα: «Δεν σας φτάνουν, είπε, οι έξι μέρες της βδομάδας για τις θεραπείες; Είναι ανάγκη να καταστρατηγείτε και την αργία του Σαββάτου»!
Και μπαίνει το ερώτημα: Εμείς πώς θα αντιδρούσαμε απέναντι στη συμπεριφορά αυτή του νομιμόφρονα αρχισυνάγωγου; Ή μάλλον τι κάνουμε εδώ και τώρα, μπροστά στις ανάλογες συμπεριφορές κάποιων ανάγωγων, πλην νομιμοφρόνων, αρχισυνάγωγων (πολιτικών, θρησκευτικών, νομικών αστυνομικών, που, εν ονόματι του νόμου, μας κάνουν την τιμή να μας ληστεύουν ασυστόλως και να μας αδικούν ποικιλοτρόπως. Και αν τολμήσουμε να προβάλλουμε την παραμικρή αντίσταση στο όργιο της αδικίας τους μας ξυλοφορτώνουν αγρίως ή και. μας τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί για τα περαιτέρω.
Γιατί γι’ αυτούς το δίκιο και τα δικαιώματα του λαού είναι εγκλήματα και τα δικά τους εγκλήματα νόμος. Εν ονόματι του οποίου αφήνουν ασύδοτους τους μαυραγορίτες των πολυεθνικών σούπερ-μάρκετς, της ληστρικής ΔΕΗ και των τραπεζών να κερδοσκοπούν ασυστόλως σε βάρος μας. Με προφανή απώτερο σκοπό τη γενοκτονία του ελληνικού λαού και την εξαφάνιση της Ελλάδας απ’ τον παγκόσμιο χάρτη…
Κι εμείς τι κάνουμε; Τους χειροκροτούμε! Ή στην καλύτερη περίπτωση, σιωπούμε «άβουλοι και μοιραίοι αντάμα». Γιατί απλά σκεφτόμαστε πως, όσοι τόλμησαν να αντισταθούν στη νομιμότητα του κατεστημένου, δεν είχαν καλά ξεμπερδέματα. Και το στρουθοκαμηλισμό μας αυτό δε διστάζομε να τον ντύνουμε με τον τρίβωνα της «χριστιανικής (τάχα) φρονιμάδας»:
Εμείς, λέμε, κοιτάμε την ψυχούλα μας. Και τα υπόλοιπα τ’ αφήνουμε στο Θεό. Τη στιγμή, που ο Χριστός μας είπε να πάρουμε ο καθένας το σταυρό του και να τον ακολουθήσουμε. Που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα έχουμε γράψει το Θεό και την ψυχή μας στα παλαιότερα των υποδημάτων. Και απλά κοιτάμε, το ραχάτι μας και τη βόλεψή μας. Ξεχνώντας ότι, εκτός από την ψυχή μας, θα χάσουμε -αργά ή γρήγορα- και την δυνατότητα επιβίωσή μας.…
Τι έκαμε ο Χριστός; Δεν περιορίστηκε μόνο να θεραπεύσει τη γυναίκα. Θέλησε ακόμη πιο πέρα να θεραπεύσει και τη συγκύπτουσα (=καμπουριασμένη), απ’ τις διαστροφές κάποιων θεσμών, κοινωνία, που την κρατούν δέσμια και δεν την άφηναν να σηκώσει κεφάλι:
«Υποκριτή, είπε στον αρχισυνάγωγο, ενοχλήθηκες, επειδή το Σάββατο θεραπεύτηκε μια γυναίκα του λαού, που υπέφερε 18 χρόνια! Κι όμως εσύ πηγαίνεις το Σάββατο το βόδι σου και το γάιδαρό σου και τα ποτίζεις»!
Που σημαίνει ότι τα ζωντανά του αρχισυνάγωγου ήταν υπεράνω της νομιμότητας και ασφαλώς πολύ ανώτερα από μια γυναίκα του λαού Και, συνεπώς, το πότισμά τους το Σάββατο ήταν νόμιμο. Ενώ η θεραπεία της γυναίκας, που υπέφερε απ’ τη βασανιστική αρρώστια ήταν παράνομη!
Όπως, καλή ώρα, συμβαίνει, τώρα, και με τους ανεντιμότατους πολιτικούς μας. Που απ’ το αίμα του εξαθλιωμένου λαού προσφέρουν δισεκατομμύρια στους λήσταρχους τραπεζίτες και τοκογλύφους. Για να πολλαπλασιάζουν τη χλιδή τους. Και ν’ αντιπροσφέρουν, χωρίς ίχνος ντροπής και φιλότιμου, στο λαό τις κατασχέσεις και το ξεσπίτωμα. Πετώντας τους στο δρόμο. Ενώ όλων αυτών των καθαρμάτων, όχι μόνο τα καλοθρεμμένα παιδάκια, αλλά ακόμη και τα περιούσια σκυλάκια και γατάκια τους αξίζουν ασφαλώς μεγαλύτερη φροντίδα απ’ τους εξαθλιωμένους γέροντες και τα παιδάκια της φτωχολογιάς.
Που, ως γνωστόν έχουν το θλιβερό προνόμιο να ψάχνουν σε κάδους σκουπιδιών, για να βρούνε κάτι απ’ τα πεταμένα, για να ξεγελάσουν την πείνα τους. Ή τόσους άλλους, που από απελπισία ή και φιλότιμο αυτοκτονούν, γιατί δεν αντέχουν τη δοκιμασία της υπεράνθρωπης αυτής τραγωδίας. Και όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί οι ανεντιμότατοι πολιτικοί ψηφίζουν, με απίστευτη κυνικότητα, νόμους απάνθρωπους, σε βάρος του λαού! Όταν για τους εαυτούς τους και τα «ημέτερα» λαμόγια εξασφαλίζουν πλουσιοπάροχες, αλλά και αφορολόγητες αποδοχές. Και παράλληλα, επειδή η νόμιμη αδικία δεν τους φτάνει, έχουν κατοχυρώσει νομοθετικά και συνταγματικά και το καθεστώς της ασυλίας για το όργιο πάσης παρανομίας ….
Για τους ανάγωγους, λοιπόν, τότε, αρχισυνάγωγους και τους ανεντιμότατους, τώρα, πολιτικούς, τα γεροντάκια και τα παιδάκια, που πεθαίνουν από έλλειψη τροφής και στέγης, στο όνομα της δικής τους χλιδής και ασωτίας, είναι υλικό για καταστροφή. Ενώ για το Χριστό απόλυτη προτεραιότητα έναντι της οποιασδήποτε νομικής διάταξης έχει ο καθένας άνθρωπος και ιδιαίτερα ο άνθρωπος της ανάγκης.
Και συνεπώς ο, τι γίνεται για το καλό του ανθρώπου και ιδιαίτερα του πάσχοντος ανθρώπου, είναι, σε κάθε περίπτωση νόμιμο. Ενώ το κακό, που γίνεται σε βάρος του ανθρώπου, δεν μπορεί να είναι ποτέ νόμιμο. Οποτεδήποτε κι απ’ οποιονδήποτε κι αν γίνεται. Με πρόφαση την οποιαδήποτε κοσμική ή θρησκευτική νομιμότητα. Γιατί, όπως λέει ο Χριστός, σε άλλη περίπτωση, «δεν έγινε ο άνθρωπος για το Σάββατο αλλά το Σάββατο για τον άνθρωπο». Δηλαδή, δεν έγινε ο άνθρωπος για τους νόμους, αλλά οι νόμοι για τον άνθρωπο.
Βέβαια το τι έπαθε ο «παράνομος» Χριστός», είναι γνωστό. Κάτι ανάλογο με ο, τι παθαίνει και η τωρινή ορθόδοξη Ελλάδα. Καθώς ο Χριστός την θέλει ευθυτενή και ωραία, όπως τη θέλησε και η μακραίωνη ιστορία της. Σε αντίθεση με τα πολιτικά και θρησκευτικά βόδια και γαϊδούρια των ανάγωγων νεοταξιτών αρχισυναγώγων.
Που την θέλουν «συγκύπτουσαν και μη δυναμένην ανακύψαι εις το παντελές»!….
ΥΠΕΡΒΑΣΗ 