Η σημερινή Κυριακή (των Πατέρων), είναι η Κυριακή των τσοπάνηδων και των λύκων. Και, για να μην πείτε ότι υπερβάλλω, σας διευκρινίzω ότι τα λόγια αυτά είναι του Παύλου.
Ο Παύλος, μας λέει η σημερινή περικοπή του αποστολικού αναγνώσματος (Πράξεων: Κ: 16-18, 28-36), πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα, όπου τον περιμένει, για να τον κατασπαράξει, η εβραϊκή λυκόστανη. Δεν φαίνεται ωστόσο να τον απασχολεί τόσο η εβραϊκή λυκόστανη, που θα βρει μπροστά του, όσο η “χριστιανική” λυκόστανη, που θ’ αφήσει πίσω του. Κι αυτό τον απασχολεί πολύ περισσότερο, γιατί δεν θα έχει πλέον την δυνατότητα να επανέλθει. Αφού θα συλληφθεί και θα παραμείνει δέσμιος, μέχρι το μαρτυρικό του τέλος.
Γι’ αυτό και κάλεσε το ιερατείο της Εφέσου και της περίγυρα περιοχής να ‘ρθουν στη Μίλητο, για να τους δώσει τις τελευταίες του συμβουλές:
«Σας κάλεσα τους, είπε, γιατί προβλέπω ότι, μετά την αναχώρησή μου, θα κάμουν την εμφάνισή τους λύκοι αχόρταγοι. Που θα χρησιμοποιήσουν την Εκκλησία, για να καταπιέζουν και να λεηλατούν το λαό.
Και σας καλώ να θυμηθείτε τον τρόπο, με τον οποίο πολιτεύτηκα ανάμεσά σας. Θυμηθείτε πως ποτέ και από κανένα δεν ζήτησα αργύρια και χρυσάφι. Αλλά ούτε και ενδύματα. Αντίθετα μάλιστα. Για τις ανάγκες, τις προσωπικές και των ανθρώπων της συνοδείας μου εξοικονομούσα τα απαραίτητα με την προσωπική μου εργασία. Γιατί πιστεύω ότι οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας δεν πρέπει να αργυρολογούν. Αλλά και τις τυχόν προσφορές των πιστών να τις προσφέρουν σ’ εκείνους, που έχουν ανάγκη. Αφού άλλωστε και ο Χριστός είπε πως αυτό, που κάνει ευτυχισμένο κάποιον δεν είναι το να παίρνει, αλλά να προσφέρει»….
Αυτά, μεταξύ και πολλών άλλων, είπε ο Παύλος Και συγκρίνετε αυτά, που είπε, με αυτά, που έγιναν στη συνέχεια. Αλλά και με αυτά, που γίνονται σήμερα! Που καλύτερα ν’ αφήσουμε να μας τα πει ο μακαριστός μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων:
«Το λειτούργημα του επισκόπου και του πρεσβυτέρου, λέει ο Μητροπολίτης, είναι μεγάλο. Αλλά η εξουσία, που κρατούν στα χέρια τους και τα υλικά αγαθά, που τους εμπιστεύεται το ποίμνιό τους για τους φτωχούς, προκειμένου να γίνονται των ορφανών πατέρες, των αδικουμένων προστάτες, των νέων παιδαγωγοί, των γερόντων στήριγμα, πολλές φορές τα χρησιμοποιούν να τυραννούν, για ταπεινούς σκοπούς, το ποίμνιό τους. Ή σφετερίζονται τα δώρα του λαού, για να σχηματίζουν και να μεγαλώνουν την ατομική τους περιουσία, να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των τραπεζών με τα καταραμένα χρήματά τους.
Και η δίψα τους γίνεται πάθος. Και τότε πια καταπατούν όλα τα ιερά και τα όσια. Αφού φτάνουν στο κατάντημα να μην ανέχονται κανέναν άξιο της Εκκλησίας λειτουργό. Και, όταν μάθουν ή ακούσουν ή συναντήσουν κανένα τέτοιον, ρίχνουν απάνω του λύσσας αφρούς και κίτρινου φθόνου. Κι απ’ την κακία τους αυτή το αίμα τους το ψυχικό γίνεται δηλητήριο και το χαμόγελό τους σκοτώνει…».
Τι ύστερα απ’ αυτά να προσθέσει κάποιος; Συγκρίνετε τα λόγια του Παύλου, με τη σύγχρονη πραγματικότητα, που περιγράφει, ο μακαριστός Μητροπολίτης και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Ή μάλλον επιτρέψτε σε μένα να πω πως βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα προκλητικό και εξοργιστικό φαινόμενο:Κάποιοι να μιλούν για το Χριστό και να ενδιαφέρονται μόνο και μόνο για το χρυσό. Να εξυμνούν την ανιδιοτέλεια των Αγίων Αναργύρων, ενώ οι ίδιοι είναι στο έπακρο φιλάργυροι. Να διεκτραγωδούν τις περιπέτειες των μαρτύρων, που ντυμένοι προβιές και γιδοτόμαρα, κρύβονταν στις σπηλιές, όταν οι ίδιοι ζουν σε μεγαλοπρεπή ανάκτορα, «ενδυόμενοι πορφύραν και βύσσον, ευφραινόμενοι καθ’ ημέραν λαμπρώς»! Και, όταν, όχι δύο και τρεις, αλλά και πενήντα και εκατό αρχιερατικές στολές διαθέτουν, αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Και αντίστοιχα πολυάριθμα, πολυτελή και πανάκριβα εγκόλπια και πατερίτσες και μίτρες.
Και μιλούν και για ταπεινοφροσύνη. Όταν δεν διστάζουν να εξοντώνουν εκείνους, οι οποίοι θα τολμήσουν να τους θυμίσουν ότι ο τρόπος της ζωής τους βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με εκείνον του Χριστού και του Παύλου. Και των τόσων άλλων αξίων του λειτουργήματός των κληρικών. Και φτάσαμε στο κατάντημα οι επίσκοποι – όπως τους ονομάζει ο Παύλος – να προσφωνούνται δεσποτάδες. Και μάλιστα να κολακεύονται και να καμαρώνουν για την προσφώνηση αυτή. Ενώ, αν είχαν και οσμήν έστω ευωδίας ευαγγελικής, θα έπρεπε να φρίττουν. Αφού, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους προσφωνούν τυράννους. Που τους κάνει τόσο περισσότερο αποκρουστικούς, όσο περισσότερο περιβάλλονται την τήβεννο της αγιότητας. Και διατείνονται ότι ομιλούν και πολιτεύονται εν ονόματι του Χριστού και του Ευαγγελίου του…
Και τι να πει κάποιος για τους, λεγόμενους, εθνοπατέρες, που τα τελευταία σαράντα χρόνια διέπρεψαν ως ασυναγώνιστοι κλέφτες και τύραννοι! Που μάλιστα έφθασαν σε τέτοιο βαθμό αχρειότητας στις μέρες μας, ώστε να ποδοπατούν το Σύνταγμα, αλλά και να αμνηστεύουν ξεδιάντροπα, μέσω του Συντάγματος (άρθρο 86) τις ρεμούλες και τις λαμογιές τους. Ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια συμπεριφέρθηκαν ως ληστρικές συμμορίες για λογαριασμό δικό τους αλλά και των δολοφόνων νεοταξιτών πατρώνων τους! Έτσι ώστε ν’ αποδεικνύονται χειρότεροι κι απ’ τους χειρότερους ακόμη λύκους. Γιατί, ενώ οι λύκοι υπακούουν στην κατηγορική προσταγή τους ενστίκτου τους, αυτοί και οι πάτρωνές τους ελαύνονται από ακατάσχετη απληστία και δολοφονικό οίστρο.
Και μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι κάποιοι επόμενοι εθνοπατέρες θα είναι δήθεν καλύτεροι! Θ’ αποδεικνύονται, σύμφωνα με τις επιταγές των πατρώνων τους, ολοένα και χειρότεροι! Και δεν θα ησυχάσουν, μέχρις ότου φθάσουν στην ολοσχερή εξόντωσή μας!
ΥΠΕΡΒΑΣΗ 