οι δαιμονισμένοι του 3ου και 4ου ράιχ….

Απ’ το Ευαγγέλιο της προηγούμενης Κυριακής (Λουκά Η, 27-39) και το τωρινό μας θέμα.

Όχι βέβαια γιατί και το Ευαγγέλιο της αυριανής Κυριακής(Λουκά:Η:41-56) δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον. Ακόμη ακόμη και το περιστατικό με την αιμορροούσα γυναίκα:

Η οποία θα μπορούσε να είναι η χαρακτηριστική εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας.

Δεδομένου ότι, προκειμένου να βρει θεραπεία απ’ τη μάστιγα της αιμορραγίας, κατέφυγε στους τσαρλατάνους γιατρούς της εποχής της. Οι οποίοι το μόνο για το ποίο ενδιαφέρονταν ήταν να της φάνε τα χρήματά και την περιουσία και όχι βέβαια να αποκαταστήσουν την υγεία της. Με αποτέλεσμα να χάσει ο, τι είχε και δεν είχε.  Και, αντί να βελτιώσουν την κατάστασή της, την πήγαιναν π’ το κακό στο χειρότερο….

 ‘Όπως ακριβώς κάνουν και οι τωρινοί «σωτήρες» της πατρίδας μας.

Οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο και μόνο να καρπωθούν οφέλη απ’ τη δύσκολη θέση της και, σε καμιά περίπτωση, να τη βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της. Με αποτέλεσμα να μας φέρουν ως εδώ, που μας έφεραν. Και να μας πηγαίνουν, όπως και οι γιατροί την αιμορροούσα, από όλεθρο σε όλεθρο.

Θα πάρουμε όμως  το θέμα μας απ’ το ευαγγέλιο της προηγούμενης Κυριακής, επειδή το περιεχόμενό του ταιριάζει περισσότερο με τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο της εθνικής μας γιορτής της 28^ης Οκτωβρίου.

Και για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό ας πάρουμε, για παράδειγμα, την εικόνα του δαιμονισμένου. Τον έδεναν, λέει το Ευαγγέλιο, με χειροπέδες και αλυσίδες. Και, όταν είχε τις δαιμονικές του κρίσεις έσπαγε τα δεσμά του και έτρεχε γυμνός στις ερημιές. Όπου ήταν ο φόβος και ο τρόμος των διερχομένων.

Ολόιδια με τις φρικτές εικόνες του πολέμου. Ωσάν αυτές, που, ιδιαίτερα,  δημιούργησαν οι άφρονες και παράφρονες αρχιτέκτονες της τραγωδίας του 2^ου παγκοσμίου. Με τα εξήντα, περίπου εκατομμύρια των νεκρών, που στην πατρίδα μας υπερέβησαν τις 700 χιλιάδες. Και τις τόσες άλλες καταστροφές της εγκληματικής τους μανίας.

Άφρονες και παράφρονες, που επανέρχονται τώρα να γράψουν την ιστορία του 4^ου ράιχ. Το οποίο, υποκριτικότερο του 3^ου ράιχ δεν χύνει, αλλά πίνει το αίμα του λαού μας, αβαντάροντας, ταυτόχρονα, τους τοκογλύφους. Που, στην περίπτωσή μας, εξυπηρετούνται, δυστυχώς, απ’ τους ντόπιους εφιάλτες, οι οποίοι μετέρχονται πανομοιότυπο ρόλο με εκείνο των τότε γερμανοτσολιάδων. 

Παρότι, τελευταία, παρουσιάζονται να θρηνούν δήθεν και να οδύρονται για το αδιέξοδο, στο ποίο μας οδήγησαν.

Ενώ στην πραγματικότητα λειτούργησαν ως πληρωμένοι δολοφόνοι, βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου. Και, προκειμένου να ανακόψουν την καλπάζουσα αγανάκτηση, έρχονται να μας πουν ότι δεν θα πάρουν άλλα μέτρα. Σάμπως τα όσα έχουν πάρει μέχρι τώρα δεν αποτελούν θανάσιμα πλήγματα για την πατρίδα μας και το λαό μας.

Προσποιούνται, με άλλα λόγια, ότι αγωνίζονται να μας προφυλάξουν απ’ τα χειρότερα, για να ανακόψουν την καταιγίδα της οργής του λαού, η οποία θα τους σαρώσει. Για να πάθουν, αυτοί και οι πάτρωνές τους ο, τι ακριβώς και τα γουρούνια, κάτω απ’ την επήρεια των δαιμονίων, μετά την απελευθέρωση του δαιμονισμένου. Ανάλογα με όσα είχαν πάθει και οι θιασώτες του 3^ου ράιχ. Γιατί τόσα χρόνια δεν κάνουν τίποτε άλλο απ’ το να υπηρετούν τις λεγεώνες των δαιμονίων, που ενδιαιτώνται στις διάφορες λέσχες των σατανιστών (Μπίλντεμπεργκ, Τριμερούς, Λέσχης της Ρώμης, κλπ).

Και το θέμα, που τίθεται, στην προκειμένη περίπτωση, είναι το τι θα κάνουμε εμείς.

Θα συνεχίσουμε να σκύβουμε κάτω απ’ το σατανικό τους ζυγό; Όπως έκαναν και οι κάτοικοι των Γαδάρων, οι οποίοι φοβήθηκαν το Χριστό και του ζήτησαν να εγκαταλείψει την πατρίδα τους! Για να έχουμε κι εμείς, σε τελική ανάλυση, την τύχη των γουρουνιών!…

Γιατί βέβαια οι τοκογλύφοι και οι Νεοναζί Γερμανοί και οι γραικύλοι πολιτικοί μας έχουν κάθε λόγο να φοβούνται και να πολεμούν το Ευαγγέλιο.

Γιατί είναι καταφανέστατα επιζήμιο και επικίνδυνο για τα συμφέροντά τους. Ο λαός όμως τι έχει να φοβηθεί; Μήπως χάσει τη σκλαβιά του και τη φτώχεια του! Γιατί θα ήταν τελείως αδιανόητο να παραμένει ακόμη προσκολλημένος στην γαλάζια και πράσινη Χάρυβδη και Σκύλλα. Και να ζητεί τη σωτηρία του, φεύγοντας απ’ τη δυστυχία, που του προφέρει ο ένας απατεώνας στη δυστυχία, που του προσφέρει ο άλλος. Ή και οι δυο μαζί! Όπως τώρα…

Και τέλος οι, λεγόμενοι, χριστιανοί τι άλλο μπορούν να περιμένουν απ’ τους προδότες και δολοφόνους όλων των ιερών και οσίων!

Δεν αφαίρεσαν το θρήσκευμα απ’ τις ταυτότητες; Δεν κατάργησαν την αργία της Κυριακής; Δεν πάνε τώρα να μας φορέσουν και τη χλαίνα του ρατσιστικού εμπαιγμού; Κατά πως τους κανοναρχούν οι καταχθόνιοι και αδυσώπητοι αρχιρατσιστές, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους δολιότατους σκοπούς τους…

Γιατί τόση δουλοπρέπεια και τόσος ραγιαδισμός!

Σε αντίθεση προς την  παλικαριά των ηρώων της Αλβανίας και διαχρονικά της ελληνικής ιστορίας. 

Και γιατί τόση προδοσία και αφιλοτιμία!

Απέναντι στη λεβεντιά ενός Πατροκοσμά ή ενός Γέροντα Παϊσίου! Και τόσων άλλων…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

Yfantis.ilias@gmail.com

σατανικοί αντιρατσιστές…

Κάποιοι-υποτίθεται-μοντέρνοι των ημερών μας κατηγορούν το Ευαγγέλιο ως αναχρονιστικό και παρωχημένο. Και όμως η πραγματικότητα φωνάζει ότι μάλλον το αντίστροφο ισχύει. Και ότι αυτοί είναι, που καλπάζουν ολοταχώς προς την πλέον σκοτεινή βαρβαρότητα…

Και για να φανεί αυτό, ας πάρουμε για παράδειγμα το ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής (Λουκά: Η: 27-39). Παρότι, εκ πρώτης όψεως, αναφέρεται σε μια περιθωριακή ομάδα ανθρώπων, όπως αυτή των δαιμονισμένων…

Και μπαίνει το ερώτημα: Ποια σχέση μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στους δαιμονισμένους και κάποιους απ’ τους αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς; Και η απάντηση είναι πως δεν θα απείχαμε και πολύ απ’ την πραγματικότητα, αν υποστηρίζαμε ότι είναι ακριβή αντίγραφά τους.

Διαφωτιστικός, σχετικά, είναι ο διάλογος, που γίνεται ανάμεσα στο Χριστό και στα δαιμόνια, που, ιδιαίτερα ενοχλημένα απ’ την παρουσία του, του λένε: «Τι εμοί και σοι, Ιησού Υιέ του Θεού»! Που σημαίνει, ποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε σένα και σε μας, Ιησού, γιε του Θεού; Όπου θα μπορούσαμε να πούμε ο Διάβολος μιλάει στο Χριστό για τους «διακριτούς ρόλους». Όπως συμβαίνει και με κάποιους εκπροσώπους του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου στις μέρες μας. Οι οποίοι διαμαρτύρονται, ότι κάποιοι κληρικοί μπαίνουν στ’ αμπελοχώραφά τους.

Δεν διαμαρτύρονται βέβαια εναντίον των κληρικών, που γίνονται το ανήθικο ηθικό στήριγμα της αδικίας και το δεκανίκι του κατεστημένου. Διαμαρτύρονται εναντίον εκείνων, που καταγγέλλουν την αδικία, που το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο νομοθετεί και εφαρμόζει σε βάρος του λαού.

Εμείς, λένε οι κύριοι αυτοί, θέλουμε να αδικούμε, να κλέβουμε και να ληστεύουμε το λαό. Πράγμα, για το οποίο εσάς, δεν σας πέφτει λόγος. Αφού το δικό σας πολίτευμα είναι στον ουρανό. Και, σε καμιά περίπτωση, δεν σας επιτρέπεται να ανακατεύεστε στα δικά μας γήινα οικόπεδα! Ώστε να μας δημιουργείτε προβλήματα…

Και, κάπως έτσι, έγινε η ανίερη συμφωνία ανάμεσα στο κοσμικό και το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Με αποτέλεσμα, ενώ ο Χριστός ήλθε να φέρει το πολίτευμά του, «ως εν ουρανώ και επί της γης», όπως λέμε στο «Πάτερ ημών», να τον ξαναστείλουν από εκεί, που ήλθε. Και μάλιστα με το σκληρότερο τρόπο….

Αλλά, αγαπητοί αναγνώστες, ας δούμε και μια άλλη πτυχή των ενστάσεων των δαιμονίων απέναντι στο Χριστό:  Γιατί δεν μίλησαν στο Χριστό μόνο για τους «διακριτούς ρόλους». Αλλά διαμαρτυρήθηκαν, επί πλέον, επειδή πήγε στη χώρα των Γαδαρηνών, για να τα…βασανίσει!

Για φαντασθείτε την αβυθομέτρητη υποκρισία τους! Ενώ ήταν θύτες παρουσιάζονται σαν θύματα. Τόσα χρόνια βασάνιζαν τον άνθρωπο. Και παρουσιάζουν την απαλλαγή του ανθρώπου απ’ τα βασανιστήρια, στα οποία τον υπέβαλαν, σαν βασανιστήρια, που κάνει ο Χριστός σε βάρος τους. Που σημαίνει ότι η ευτυχία για το Διάβολο είναι ο βασανισμός των ανθρώπων. Και αντίστροφα: Βασανιστήριό του είναι η γαλήνη και η ηρεμία του ανθρώπου…

Και θαυμάστε τις αντιστοιχίες της συμπεριφοράς του Διαβόλου με τη συμπεριφορά κάποιων σύγχρονων, που μπορεί να είναι χειρότεροι ακόμη κι απ’ το Διάβολο. Και ενώ οι ίδιοι είναι αρχιβασανιστές και αρχιτρομοκράτες, κατηγορούν ως τρομοκράτες τα θύματά τους, που προσπαθούν να αντισταθούν στη δική τους ολοκληρωτική τρομοκρατία.

Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, τώρα, στην περίπτωσή μας, με το διαβόητο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, που ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε στους παγκόσμιους  αρχιρατσιστές να ψηφίσει σε βάρος των, δήθεν, «ρατσιστών» Ελλήνων. Ενώ, αν ήταν ηγέτης με ελληνική και χριστιανική συνείδηση, θα τους έλεγε ορθά κοφτά και έντιμα: Εμείς οι Έλληνες διαθέτουμε το μοναδικό αντιρατσιστικό κώδικα, που υπάρχει στον κόσμο: Το Ευαγγέλιο! Που, ακριβώς, εσείς πολεμάτε με όλες σας τις δυνάμεις και προσπαθείτε να το εξοβελίσετε, όχι μόνο απ’ την κοινωνική, αλλά και την πνευματική ζωή των λαών.

Επειδή ακριβώς βάζει πάνω απ’ όλες τις αξίες τον άνθρωπο και καταδικάζει τον  οικονομικό ρατσισμό και τον παντοειδή αμοραλισμό των καπιταλιστών και των τοκογλύφων. Οι οποίοι είναι δήθεν εναντίον του ρατσισμού και υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη στιγμή, που θέλουν να έχουν στα χέρια τους  τον παγκόσμιο πλούτο, για να καταδικάζουν εκατομμύρια ανθρώπων στη δυστυχία και το θάνατο. Μεταξύ των οποίων και το δικό μας λαό…

Σαν να μην μας φτάνει η οικονομική γενοκτονία, που με τόσο σατανικό τρόπο έχουν μεθοδεύσει, προωθούν με όλα τα δόλια μέσα και την πνευματική μας λιμοκτονία. Όχι μόνο με την καταβαράθρωση της παιδείας μας, αλλά και με το διαβόητο, όπως προαναφέραμε, «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο. Έτσι ώστε να μας κλείσουν το στόμα. Για να μη μπορούμε να καταγγέλλουμε τους καταχθόνιους δολοφόνους μας και τα ειδεχθή κακουργήματά τους…

Αυτά και πάμπολλα άλλα έχει να τονίσει  το διαχρονικά μοντέρνο  Ευαγγέλιο: Και προπάντων ότι ισότητα και δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς αυτό δεν μπορούν να υπάρξουν.

Γιατί, όπου απουσιάζει το Ευαγγέλιο, οργιάζει η βαρβαρότητα. Με τις Γάζες, τα Νταχάο, τα Γκουαντανάμο, κλπ. Των οποίων οι σατανικοί αρχιτέκτονες έχουν το απύθμενο θράσος να επιβάλουν στα θύματά τους και «αντιρατσιστικά» νομοσχέδια…

 

παπα-Ηλίας

 

http://papailiasyfantis.wordpress.co

e-mail: yfantis.ilias@gmail.com

 

Ανακοίνωση: Αύριο, Σάββατο (26-10-13) στην Πλατεία Δημοκρατίας Αγρινίου θα γίνει ομιλία με θέμα: «Τα δαιμονισμένα γουρούνια του 3^ου και 4^ου Ράιχ». Ομιλητής: παπα-Ηλίας

ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ

(ποιητική διασκευή απ’ την καθολική επιστολή)

Τ’ αρπακτικά τα χέρια σας τις δίγνωμες καρδιές σας,
Με πένθος και με δάκρυα, αν θα τα καθαρίστε
Και αν πένθος το γέλιο σας και η χαρά κατήφεια
Γίνει με την ταπείνωση, ο Θεός θα σας υψώσει.

Όποιος κρίνει τους αδελφούς, προσβάλλει την αγάπη
Κι αντί να είναι ποιητής, κριτής γίνεται νόμου.
Αφού ’ναι ένας ποιητής και νομοθέτης ένας,
-αυτός, που κύριος της ζωής είναι και του θανάτου-
εσένα ποιος σε όρισε κριτής του άλλου να’ σαι;

Για λάτε οι καυχησιάρηδες, που λέτε πως στην πόλη
Για κέρδη και εμπόριο θα πάτε για ένα χρόνο,
Μήπως έστω για αύριο γνωρίζετε, αν θα ζείτε;
Ή μήπως πρόσκαιρη πνοή δεν είναι η ζωή σας;
Που φαίνεται τη μια στιγμή και χάνεται την άλλη!…

Για λάτε και οι πλούσιοι, που σας καλοτυχούνε
να κλάψτε με ολολυγμούς γι’ αυτά, που θα σας βρούνε.
Σκόρος θα φάει τα ρούχα σας, τα πλούτη σας η σήψη
Και τ’ ασημόχρυσα η σκουριά θα τα εξαφανίσει
Κι ύστερα θα γενεί φωτιά, που θα καταβροχθίσει
Κι εσάς, με όσα άδικα έχετε θησαυρίσει….

Κράζει ο μισθός των εργατών, που τους αγρούς θερίσαν,
και τ’ άπληστα τα χέρια σας σκληρά τους τον στερήσαν.
Και έλεος απ’ το Θεό μ’ ολοφυρμούς ζητήσαν.
Μα εσείς στις απολαύσεις σας ζείτε και τις σπατάλες
Και για τους δίκαιους σταυρούς στήνετε και κρεμάλες
Κι έτσι που καταντήσατε, χωρίς ψυχή, κουφάρια
Γινήκατε, παχαίνοντας, για τη σφαγή θρεφτάρια…

«ράκος αποκαθημένης»….

Πριν κάποια χρόνια. Συνταξιδεύαμε με λεωφορείο από Αθήνα για  Αγρίνιο. Και, σαν με είδε παπά, άρχισε να απαγγέλλει τον «Ύμνο της Αγάπης» του Αποστόλου Παύλου.

 -Είστε εκπαιδευτικός; τον ρώτησα. Μια και έμοιαζε με παραδοσιακό δάσκαλο, απ’ αυτούς, που συνηθίζουν, στα χωριά, να κάνουν και τους ιεροψάλτες.

–Όχι, μου αποκρίθηκε, είμαι εισαγγελέας!

-«Στον ουρανό σε ζήταγα και στη γη σε βρήκα»! του είπα.

-Και πώς έτσι; με ρώτησε αιφνιδιασμένος. Μήπως έχεις προηγούμενα με κάποιον εισαγγελέα;

-Όχι! Απλά θα ήθελα, αν έχετε την καλοσύνη, να  συζητήσουμε κάποιες απορίες, που έχω, σχετικά με τους δικαστικούς λειτουργούς.

-Ευχαρίστως, μου αποκρίθηκε, αν και δεν έδειχνε να νιώθει και τόσο ευχαριστημένος.

-Πρώτα-πρώτα δεν μπορώ, του είπα, να καταλάβω, ποια μπορεί να είναι η σχέση σας με τη δικαιοσύνη.

-Μα είμαστε ακριβώς αυτοί, που υπηρετούμε τη δικαιοσύνη!

–Κι όμως φοβούμαι μήπως ισχύει και στην περίπτωσή σας το «πάσα η δικαιοσύνη υμών ως ράκος αποκαθημένης(= όλη σας η δικαιοσύνη είναι ένα κουρελόπανο)», όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας, σχετικά με την ανθρώπινη δικαιοσύνη.

-Δεν σας καταλαβαίνω.

-Πρώτα-πρώτα οι νόμοι, με βάση τους οποίους δικάζετε, είναι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, άδικοι. «Κατ’ εικόνα και ομοίωση» της εκάστοτε άρχουσας τάξης: Οι βασιλιάδες νομοθετούσαν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Οι φεουδάρχες ομοίως. Και οι τωρινοί τσιφλικάδες, οι βουλευτάδες με την λοιπή άρχουσα αναρχία νομοθετούν κι αυτοί σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Και είναι και το άλλο: Την ηγεσία των λειτουργών της Δικαιοσύνης την επιβάλλει η εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Που ασφαλώς επιλέγει τους «ημέτερους». Και ακόμη είναι και το σκάνδαλο της προνομιακής σας μισθοδοσίας. Το οποίο σας καθιστά εκ προϋποθέσεως άδικους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Συνεπώς, για ποια δικαιοσύνη να μιλάμε;

-Σχετικά με τα δύο πρώτα-τη νομοθεσία, δηλαδή, και την ηγεσία της Δικαιοσύνης-συμφωνώ μαζί σας, είπε ο εισαγγελέας. Όμως  γι’ αυτά δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία, που μας τα επιβάλλει. Θα διαφωνήσω όμως σχετικά με την προνομιακή μισθοδοσία. Η οποία έχει σκοπό να καθιστά τους δικαστικούς λειτουργούς απρόσβλητους από δωροδοκίες.

-Κι όμως, του είπα, στην πραγματικότητα η προνομιακή μισθοδοσία κάνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό, που φαίνεται ότι θέλει να αποτρέψει. Γιατί, σε τελική ανάλυση, δωροδοκεί, με την προνομιακή μισθοδοσία, για λογαριασμό της, τους δικαστικούς λειτουργούς. Και γι’ αυτό παρατηρούμε ότι κάθε φορά, που οι εξουσιαστές είναι αντιμέτωποι με το προλεταριάτο, οι δικαστικοί λειτουργοί αλληθωρίζουν, κατά κανόνα, προς την πλευρά της άρχουσας αναρχίας.

Και, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ο εισαγγελέας συμφώνησε μαζί μου.

Βέβαια την εποχή εκείνη δεν ήταν τόσο διαφανής ο ρόλος του εφιαλτοκρατικού και κλεπτοκρατικού τόξου, που ρημάζει τη χώρα μας. Και που, στις μέρες μας, προσπαθεί να μασκαρευτεί με την προβιά του συνταγματικού και δημοκρατικού τόξου, προκειμένου να αποκρύψει απ’  το λαό το ειδεχθές φασιστικό και εγκληματικό του πρόσωπο.

 Ούτε ήταν τόσο απροκάλυπτη η πολύτροπη διαπλοκή της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας με την τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ. Πάνω απ’ τα τανκς της οποίας κάποια ντόπερμαν της δημοσιοκαφρίλας βρυχώνται και ουρλιάζουν, προκειμένου να τρομοκρατήσουν όχι μόνο το λαό, αλλά ακόμη και οποιονδήποτε άλλον διανοηθεί να διαφωνήσει με το ολοκληρωτικό τους καθεστώς. Φαινόμενο, που ζούμε τώρα, σε όλη την αποκρουστική του μεγαλοπρέπεια.

Οπότε δεν διστάζουν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πουν ότι όσοι τολμούν να μιλούν για αντισυνταγματικές και πραξικοπηματικές ενέργειες της μνημονιακής εξουσίας είναι πλυντήρια εγκληματικών οργανώσεων. Όταν αυτοί οι ίδιοι λειτουργούν ως πλυντήρια, που πλένουν, ακατάπαυστα, τους βρώμικους εκπροσώπους των πλέον εφιαλτικών και δολοφονικών οργανώσεων, που είναι οι μνημονιακές κυβερνήσεις.

Τα ΜΜΕ έχουν ρόλο προφητικό και πρωταρχικό καθήκον τους είναι να καταπιάνονται με τα προβλήματα του λαού. Αλλά συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση ο, τι και με τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Δεδομένου ότι τα ΜΜΕ είναι στα χέρια των σύγχρονων τσιφλικάδων (μεγαλοεργολάβων, πετρελαιάδων, κλπ). Οι οποίοι «αποφασίζουν και διατάσσουν» να λένε αυτά, που συμφέρουν σ’ αυτούς και όχι στο λαό. Έστω κι αν υποκριτικά παρουσιάζονται να μιλούν εξ ονόματος του λαού.

Που σημαίνει ότι δεν είναι απλά και μόνο τα ανήθικα ηθικά στηρίγματα των μνημονιακών κομμάτων και κυβερνήσεων, που κατάντησαν «ράκος αποκαθημένης», αλλά συνιστούν τηλεχούντα, κάθετα εχθρική εναντίον του λαού. Που ενεργεί πάντα σύμφωνα με τα προστάγματα των σιωνιστών τοκογλύφων και των ναζί επικυριάρχων. Των οποίων οι από καθέδρας αποφαινόμενοι Δαλάι Λάμα άγουν και φέρουν, όχι μόνο το κοπάδι του λαού, αλλά και τις πολιτικές, εκκλησιαστικές και λοιπές μαριονέτες του κατεστημένου.

Η μόνη αχτίδα φωτός, στο σκοτεινό αδιέξοδο της προδοτικής αυτής κουρελαρίας, φαίνεται να είναι η στάση κάποιων, ελάχιστων, Τερτσέτηδων και Πολυζωίδηδων. Νομικών και δικαστικών λειτουργών. Οι οποίοι φαίνονται να διαθέτουν ακόμη κάποια ζώπυρα ευψυχίας. Και δεν κατάντησαν και αυτοί-κατ’ εικόνα και ομοίωση του κατεστημένου- «ράκος αποκαθημένης».

Αφού κατορθώνουν, παρόλα τα πλοκάμια της ξεπουλημένης νομοθετικής, εκτελεστικής και μιντιακής εξουσίας, να διατηρούν άγρυπνη και αδούλωτη τη συνείδησή τους.

 

παπα-Ηλίας

 

http://papailiasyfantis.wordpress.com

yfantiw.ilias@gmail.com