ελέύθεροι ή σαμαρωμένοι;

Βρισκόμαστε σε κάποια επαρχιακή πόλη:

– Πάμε στην…τάδε δημόσια υπηρεσία! λέω στον ταξιτζή.

-Υπηρεσίες είναι αυτές! μου λέει αγαναχτισμένος. Κράτος είναι αυτό! Κυβέρνηση είναι αυτή!

-Δεν φταίει μόνο το κράτος και η κυβέρνηση! του είπα. Φταίμε κι εμείς, που ψηφίζουμε αυτούς, που μας κυβερνάνε. Ας εκλέξουμε καλύτερους, να μας κυβερνήσουν καλύτερα.

-Βοηθήστε και σεις οι παπάδες- μια και είστε όλοι σας δεξιοί- να βγει ο Αντώνης ο Σαμαράς! Είπε με έμφαση….

-Και γιατί ο Σαμαράς; είπα.

Επιτέλους, δεν θα βάλουμε ποτέ μυαλό! Θα συνεχίζουμε να θαυμάζουμε τις αναγουλιαστικές κωλοτούμπες τους και τα ξεδιάντροπα «είπα-ξείπα» της απροκάλυπτης προδοσίας τους…

Γιατί δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι και οι μεν και οι δε και όλα τα πλοκάμια τους, είναι το ίδιο δηλητηριώδες παρασκεύασμα. Έστω κι αν, κάθε φορά, μας σερβίρονται, με διαφορετικό περιτύλιγμα!

Ή μήπως μας στενοχωρεί το γεγονός ότι ο Γιωργάκης μας μεταχειρίστηκε ως υποζύγια ξεσαμάρωτα; Ενώ ο Σαμαράς θα μας επιφυλάξει την τιμητική πολυτέλεια να μας φορέσει και σαμάρια!…

Έτσι ώστε να κουβαλάμε ευχερέστερα τα ολοένα επαχθέστερα και απεχθέστερα φορτία με τα οποία θα μας φορτώνουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί! Τους οποίους και οι μεν και οι δε υπηρετούν με την ίδια δουλική αφοσίωση και θρησκευτική ευλάβεια….

-Η μήπως τόσο γρήγορα ξεχάσαμε τον άλλο «μας» χοντρούλη πρωθυπουργό, που ο λαός τον είχε ψηφίσει ως αρχάγγελο της κάθαρσης; Για να γίνει η πρωθυπουργική του θητεία περιβόλι ατέρμονων σκανδάλων!

Τα οποία, στο τέλος, όπως οι γάτες τα κόπρανά τους, τα κουκούλωσε! Εν ονόματι του κατάπτυστου νομικού ανοσιουργήματος «περί ασυλίας και της παραγραφής». Που χάλκευσαν, σε βάρος μας, οι εντιμότατοι συνταγματολόγοι: Ο Βενιζέλος (ΠΑΣΟΚ) και ο Παυλόπουλος (ΝΔ). Μεγάλη η χάρη τους!…

-Ε, λοιπόν, και τότε τι να κάμουμε; Είπε ο ταξιτζής. Να ψηφίσουμε αριστερά!…

-Ούτε αριστερά ούτε δεξιά ούτε αριστεροδέξια!

Αυτή τη στιγμή περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να πρυτανεύσει το «εμείς» του μεγάλου πατριώτη και πνευματικού ανθρώπου, του Μακρυγιάννη.

Και όσοι, αντί για το «εμείς» του Μακρυγιάννη προτιμούν το στενοκέφαλο και μικρόψυχο κομματικό τους «εγώ», συμπαρατάσσονται, ουσιαστικά, με το συνασπισμό των εφιαλτών. Και είναι, σε τελική ανάλυση, όσο κι εκείνοι, θανάσιμοι εχθροί της πατρίδας και δικοί μας…

-Δεν γίνεται, πάτερ μου, να συνυπάρξουν δεξιοί και αριστεροί!

-Και παραγίνεται, μάλιστα!

-Μα, οι αριστεροί είναι άθεοι!

-Μπορεί, κάποιοι να έχουν τις αγκυλώσεις της αθεΐας. Αλλά, και αυτοί, κατά κάποιο τρόπο, έγιναν άθεοι, επειδή ακριβώς πολλοί χριστιανοί-ακόμη και κληρικοί-υπήρξαν απολογητές και υπερασπιστές της αδικίας και της απανθρωπιάς!…

Οι περισσότεροι όμως αριστεροί είναι πολύ περισσότερο θρήσκοι απ’ το συνασπισμό των εφιαλτών και τη ληστοσυμμορία των τοκογλύφων:

Που έχουν Θεό τους το Μαμωνά, θρησκεία τους τον καπιταλισμό και ηθική τους το έγκλημα!

Όμως…

Τα ταξίδια με τα ταξί τελειώνουν γρήγορα. Και είναι σίγουρο πως στη σύντομη αντιμαχία μας με τον ταξιτζή ούτε εκείνος θα μπορούσε να κάμει εμένα θαυμαστή του Σαμαρά, αλλά ούτε κι εγώ εκείνον θαυμαστή του Μακρυγιάννη.

Ωστόσο απ’ τα όσα διαμείφθηκαν μεταξύ μας βγαίνει-νομίζω-ένα θεμελιακό συμπέρασμα:
Ότι περισσότερο, από κάθε άλλη φορά, είναι ανάγκη να συνεννοηθούμε και να συνασπιστούμε!

Όλοι μαζί! Σαν μια γροθιά! Αριστεροί, δεξιοί, αριστεροδέξιοι, χριστιανοί, απόστρατοι, λαϊκά κινήματα, πατριωτικά μέτωπα, κλπ, κλπ.

Για να μη μας καπελώσουν, για μια ακόμη φορά, αυτοί, που αιωνίως θέλουν να μας μεταχειρίζονται σαν κοπάδι αλόγων ζώων.

Γιατί εκείνο, που έχει σημασία είναι, το να ζούμε με ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Και όχι σαν υποχείρια του ενός ή του άλλου φαφλατά και μασκαρά….

Άλλοτε σαμαρωμένοι, κι άλλοτε ξεσαμάρωτοι. Αλλά πάντα υποζύγια!…

παπα- Ηλίας